Kolędnicy z Pragi
"Wielka nowina" w reż. Krzysztofa Niesiołowskiego w Teatrze Baj w Warszawie. Pisze Jolanta Gajda-Zadworna w Życiu Warszawy.
Twórcy spektaklu, na własny użytek, mówią o nim: "Kolędnicy z ulicy Targowej". I ten roboczy tytuł sporo mówi o przedstawieniu wpisującym się w przedświąteczny czas i warszawski pejzaż.
Gdy pusta scena, którą oglądają przybyli do teatru goście, zacznie już co poniektórych niepokoić, wejściem dla widzów wbiegają na salę kolędnicy. Ubrani zwyczajnie, jakby byli ludźmi z ulicy.
Jedynie pojedyncze elementy - a to korona z papieru, a to kosa lub diabelskie widły sugerują, że mamy do czynienia z postaciami bożonarodzeniowego spektaklu.
Ważną rolę gra w nim warszawski gazeciarz. Z początku przeszkadza kolędnikom, w końcu jednak daje się im namówić do przyjęcia roli króla Heroda. W tak uzupełnionym składzie aktorzy rozpoczynają swą świąteczną opowieść.
Współtworzą ją, skomponowane specjalnie do spektaklu, utwory (z poetyckimi tekstami Andrzeja Żaka i muzyką Bogumiła Pasternaka).
Na początek aktorska grupa podśpiewuje: "Chodzimy po Pradze / Z nowiną radosną / Śpiewamy kolędy / na chwałę Bożą...". Potem, na o oczach widzów, z prostych elementów, które znajdują się na scenie (wiklinowej skrzyni, z której wyciągane są kolejne kukiełki, czy drewnianych podpórek), budowana jest dekoracja. Powoli staje się bogatą krakowską szopką, dopełnioną jednak warszawskimi elementami.
W finale przed widzami odsłania się panorama stolicy widziana od strony Pragi. Rozbłyskują w niej światła, słychać dzwony, a kolędnicy śpiewają: "Teraz pięknie was żegnamy / Szopkę naszą zostawiamy /Na ten Nowy Rok". "Wielka nowina" w reżyserii Krzysztofa Niesiołowskiego, z prostą, a przy tym jakże funkcjonalną scenografią Andrzeja Łabińca, adresowana jest do nastolatków i dzieci (nawet tych w wieku czterech lat).
