Metafora ludzkiego losu
Od czterdziestu lat Vladimir i Estragon czekają na Godota. Między samotnym drzewem a przydrożnym kamieniem. I nic się nie wydarza. Nic, co mogłoby uczynić ich życie bardziej znośnym, bo to wciąż tkwią w tym samym miejscu i te same postaci pojawiają się na drodze. Choć akcja obejmuje zaledwie dwa dni, czekanie rozrasta się do rozmiarów ludzkiego życia, całej historii ludzkości. Drugi upadek albo Godot, Akt III Sylviane Dupuis, to przedstawienie przygotowane przez studentów Wydziału Reżyserii Dramatu Jacka Jabrzyka i Jakuba Roszkowskiego, z okazji jubileuszu 60-lecia działalności krakowskiej PWST. Występ gościnny uświetniają jej rektorzy -Jerzy Trela i Jerzy Stuhr oraz wieloletni dziekan Wydziału Aktorskiego - Edward Dobrzański. Czterdzieści lat temu Stuhr i Trela po raz pierwszy spotkali się na scenie. Metafora świata-teatru zawarta w utworze zyskuje więc jeszcze jeden wymiar. Losy postaci scenicznych zderzają się z losem dwóch wybitnych aktorów.
