Artykuły

W poniedziałek, 21 kwietnia, odbędzie się uroczyste posiedzenie Senatu Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie poświęcone nadaniu godności doktora honoris causa tej uczelni Wiesławowi Ochmanowi [na zdjęciu], cenionemu śpiewakowi i wielkiemu społecznikowi. Zwyczajową w takiej sytuacji laudację wygłosi prof. Jerzy Lis.

Udany debiut tenorową partią Edgara w "Łucji z Lammermoor" G. Donizettiego, który miał miejsce na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu 24 czerwca 1960 roku, rozpoczął największą karierę w powojennych dziejach naszej opery. Żaden z polskich artystów śpiewaków nie przebił się tak szybko i w tak błyskotliwym stylu na największe sceny operowe. Zna go publiczność niemal całego świata. Z braku czasu nie dotarł tylko do Japonii i Australii. Jedynym znanym teatrem, w którym nie wystąpił, była londyńska Royal Opera Covent Garden. Po Bytomiu, gdzie Wiesław Ochman spędził trzy sezony, na krótko zahaczył o Kraków, skąd porwano go do Warszawy. Pierwszą partią, jaką zaśpiewał w Operze Warszawskiej, działającej jeszcze wtedy w sali "Romy", był Alfred w "Traviacie" Verdiego. Później przyszły czasy odbudowanego Teatru Wielkiego, gdzie podziwiano go między innymi jako Don José w "Carmen", Rudolfa w "Cyganerii", tytułowego Fausta i Don Carlosa. Już w 1966 roku rozpoczyna zagraniczną karierę. Najpierw śpiewa partię Turridu w "Rycerskości wieśniaczej" w Deutsche Oper w Berlinie. Kilka miesięcy później zostaje zaproszony na Festiwal Operowy w Monachium, gdzie śpiewa partię Alfreda. Te dwa występy są początkiem jego międzynarodowej kariery. Rozpoczyna się wędrówka po renomowanych teatrach i festiwalach muzycznych. Zachwycona publiczność oklaskuje jego kreacje na scenach Paryża, Wiednia, Hamburga, Salzburga, Mediolanu, Glyndenbourne, Chicago, Bostonu, Buenos Aires, Waszyngtonu, Marsylii, San Francisco. W 1975 r. debiutuje na scenie marzeń każdego śpiewaka, czyli w nowojorskiej Metropolitan Opera House. Sukces partii Arriga rozpoczyna wieloletnią współpracę z tym wspaniałym teatrem, na scenie którego zaśpiewał siedem partii w blisko osiemdziesięciu przedstawieniach.

Krytycy zgodnie piszą o jego wspaniale brzmiącym, świetnie wyszkolonym głosie i znakomitym aktorstwie. Wszystkie przygotowane przez W. Ochmana partie ujmują naturalnością emocji i pełnią dramatycznego wyrazu. W każdym z wymienionych teatrów występował przynajmniej kilka, a najczęściej kilkanaście razy, bo - jak mi kiedyś wyznał - najlepszą miarą odniesionego sukcesu są ponowne zaproszenia! Jednak mówiąc o Wiesławie Ochmanie, nie można pominąć malarstwa, drugiej pasji naszego "tenore grande", który nie tylko je kolekcjonuje, ale również sam od wielu lat uprawia. Malarstwo jest jego żywiołem, specjalnością są krajobrazy i natura. Obrazy przez niego namalowane znajdują się w wielu muzeach i zbiorach prywatnych na niemal całym świecie. Można je też podziwiać podczas licznych wystaw organizowanych przez polskie teatry operowe, galerie i muzea. Można powiedzieć, że trzecią pasją pana Wiesława jest czynne wspieranie i promowanie polskiej kultury na całym świecie. Dochód z wielu przeprowadzonych przez niego aukcji w Polsce i za granicą zasilił fundusze przeznaczone na odbudowę spalonej Opery Śląskiej w Bytomiu, która dzięki jego pomocy wzbogaciła się też o kilka cennych urządzeń scenicznych. Dzięki aukcji obrazów polskich malarzy, zorganizowanej w 1998 roku w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku, zebrał też fundusze na remont Domu - Muzeum Adama Mickiewicza w Wilnie. Od piętnastu lat organizując koncerty charytatywne pt. "Wiesław Ochman i Jego Goście", wspiera aktywnie fundację Pomocy dla Szpitala w Zawierciu "Auxilium". W tym roku wspiera finansowo fundusz nagród Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Adam Didura w Bytomiu oraz organizowanego przez fundację "Czardasz" Konkursu Wokalnego im. Iwony Borowickiej w Krakowie. Warto jeszcze wspomnieć, że w 1996 roku został kawalerem Orderu Uśmiechu, UNICEF nadał też naszemu artyście tytuł Ambasadora Dobrej Woli. Otrzymał również złoty medal Gloria Artis za zasługi dla rozwoju polskiej kultury.