Obchody 10. rocznicy śmierci Romana Maciejewskiego
Leszno, Poznań, Częstochowa, Bydgoszcz, Kraków, Rzeszów, Warszawa i Łódź - te miasta pomiędzy kwietniem 2008 a kwietniem 2009 obchodzić będą 10. rocznicę śmierci kompozytora, pianisty i dyrygenta Romana Maciejewskiego (na zdjęciu).
Maciejewski uznawany jest za jednego z najwybitniejszych kompozytorów polskich XX wieku. 30 kwietnia 2008 przypada 10. rocznica śmierci i sprowadzenia do Polski z Goeteborga jego prochów.
Z tej okazji, kilka polskich filharmonii wykona Requiem Maciejewskiego. 5 kwietnia 2008 roku utwór zabrzmi w Lesznie - w kościele przycmentarnym, w pobliżu grobu kompozytora. Wśród wykonawców dzieła znajdą się m.in. chór Filharmonii Narodowej i orkiestra Filharmonii Poznańskiej oraz sopranistka Iwona Hossa.
Dzień później w Poznaniu zaplanowano powtórzenie koncertu, który zainauguruje "Poznańska wiosnę muzyczną".
Wykonanie Requiem odbędzie się również 6 maja w Częstochowie na Jasnej Górze, 19 września w Bydgoszczy, 25 października w Krakowie, 7 listopada w Rzeszowie oraz jesienią w Warszawie i 2 kwietnia 2009 w Łodzi.
Poza koncertami, zaplanowano dwie konferencje naukowe poświęcone twórczości artysty "Maciejewski in memoriam" - w Poznaniu (międzynarodowa) w dniach 4-5 kwietnia 2008 roku i w Warszawie 26 kwietnia 2008 roku. W programie koncertu poznańskiego znajdzie się prawykonanie "Suity" na podstawie muzyki, jaką Maciejewski komponował do przedstawień teatralnych Ingmara Bergmana (w opracowaniu Zbigniewa Kozuba).
Ponadto w Lesznie w dniach od 2 do 5 kwietnia 2008 roku odbędzie się 10. Festiwal Muzyczny im. Romana Maciejewskiego.
Roman Maciejewski (ur. 28 lutego 1910 roku w Berlinie, zmarł 30 kwietnia 1998 w Goeteborgu). Początkowo gry na fortepianie i skrzypcach uczyła go matka, uzdolniona skrzypaczka i pianistka. W latach 1916-19 kontynuował naukę gry na fortepianie w Konserwatorium im. Juliusa Sterna w Berlinie. W 1919 r. powrócił wraz z rodzicami do Polski i zamieszkał w Lesznie.
W latach 1920-27 uczęszczał do Konserwatorium w Poznaniu. Jednocześnie - w latach 1928-1930 - odbył studia filozoficzne i muzykologiczne na Uniwersytecie Poznańskim. W 1930 przeniósł się do Konserwatorium Warszawskiego.
W tym samym okresie artysta rozpoczął działalność koncertową jako pianista.
Od 1935 należał do Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polaków w Paryżu, w którym działał czynnie jako sekretarz zarządu (1935) i wiceprezes (1936).
W 1938 r. wyjechał na tournee koncertowe do Anglii. Tam spotkał niemieckiego choreografa Kurta Joosa, który zamówił u niego muzykę baletową dla swojego zespołu. Podczas pobytu w siedzibie grupy tanecznej (Darlington Hall) poznał swoją przyszłą żonę, szwedzką tancerkę - Elvi Gallen. Po ślubie w 1939 wyjechał z nią do Szwecji, gdzie spędził lata wojny. Czynnie udzielał się tam w środowisku Polonii, koncertował. Zawarł znajomość z Tomaszem Mannem, a także z Ingmarem Bergmanem, dla którego spektakli teatralnych komponował muzykę (m.in. do "Makbeta" Williama Shakespeare'a i "Caliguli" Alberta Camusa).
W Szwecji zaczął również tworzyć swoje monumentalne dzieło - Missa Pro Defunctis (Requiem) na solistów, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1944-60), które w 1959 r. otrzymało Nagrodę Fundacji im. Ignacego Jana Paderewskiego. W latach 1951-77 przebywał w Stanach Zjednoczonych na zaproszenie Artura Rubinsteina. Pracował tam jako organista w jednym z kościołów katolickich w Los Angeles oraz prowadził chór parafialny. Od 1977 do śmierci mieszkał ponownie w Goeteborgu w Szwecji.
