Szaleństwa w Hotelu Pałace
"Hotel Palace" w reż. Mariusza Pogonowskiego w Teatrze im. Szaniawskiego w Płocku. Pisze Blanka Stanuszkiewicz w Tygodniku Płockim.
Kto mówi, że nie ma w Płocku pięciogwiazdkowego hotelu? Jest! I to taki, że boki zrywać. W "Hotelu Pałace" przebywa elita. Bogacze tego świata, by zdobyć fundusze na remont dachu swojego zamku położonego gdzieś we Francji, gotowi są wtrącać do swych arystokratycznych dysput tekst reklamy karmy dla psów. Wtedy sponsorzy są zadowoleni i płacą.
W "Hotelu Pałace" na wielkich balach bawi się tylko francuska arystokracja. Nie ma tam dostępu nikt, kto nie ma "de" przed nazwiskiem. No chyba, że przejdzie pasowanie - przypominające zamach na życie - zwalistego rycerza wymachującego wielkim mieczem. Obsługa hotelu, czy chcesz, czy nie biega do pokojów, by spełnić zamawiane lub nie usługi typu "nieszczęśliwa miłość". Albo opowie ci bajkę na dobranoc. Potrafi też przykręcić śrubę swoim gościom tak, by w hotelowej eleganckiej restauracji nie dochodziło do kłótni ziejącej jadem pary. Wystarczy tylko kilka obrotów kluczem (byle w odpowiednią stronę), by w jednej chwili on i ona przemienili się w gruchające gołąbki. Przebywający tu królowie Chorwacji urządzają sobie polowanie na jelenia. A jest nim gość hotelu, który podczas ekskluzywnej kolacji zjadł ostatniego rogacza w okolicy.
Czasami pięciogwiazdkowy hotel nawiedzają terroryści. Bezdusznie przemieniają blichtr wielkiego świata w tanią jatkę. Panie w futrach zakładają wtedy berety, a szampan z kryształu zamieniają na kufel piwa. Pod groźbą rozstrzelania śpiewają niskim głosem "Pije Kuba" i "Głęboka studzienka".
W "Hotel Pałace" mamy do czynienia z zabawną kąśliwością, czasem z pogranicza surrealizmu a czasem czarnego humoru. Dotyka ona wszystkich możliwych sfer życia, nie oszczędzając także alkowy, gdzie np. sny erotyczne najlepiej wytłumaczy hotelowa obsługa, która zjawi się natychmiast na usługę "tłumacz snów erotycznych". Czasem to absurdalne łowienie ryb, które najlepiej wychodzi mężczyźnie, gdy w wannie kąpie się żona.
Spektakl jest maksymalnie naszpikowany smaczkami, ale nikt nie czuje przesytu. Przypomina serial komediowy oglądany na żywo i słusznie, bo komedia "Hotel Palące" przez wiele lat bawiła francuskich telewidzów. Z powodzeniem udało się ją jednak zaadaptować na potrzeby płockiej sceny kameralnej. Choć ogólnie mówi się, że to sztuka na podstawie twórczości Rolanda Topora, to dodatkowo pomysłodawca spektaklu (Mariusz Pogonowski) włączył i twórczość m.in. Jeana-Marie Gourio, Jeana-Michalela Ribesa, Willema. Nie brakuje tu też wkładu własnego naszych aktorów. Nareszcie zobaczyliśmy dłużej na scenie pełną klasy i wdzięku Katarzynę Małolepszą. W wytwornych kreacjach wraz z Magdaleną Tomaszewską-Skarbowską stanowiły niewątpliwą ozdobę przedstawienia. Aktorkom udało się też rozbawiać do łez publiczność w kolejnych scenach, m.in. podczas "porwania hotelu". Choć trudno utrzymać porządek w takim miejscu, brawurowo wykonuje to zadanie opanowany dyrektor (Jacek Mąka), który zawsze sobie poradzi z każdym problemem nękającym wybrednych gości oraz ma nienaganny akcent francuski.
Mogliśmy też poznać możliwości nowych aktorów w płockim zespole Daniela Chryca i Janusza Brodackiego. Z kolei sceniczne doświadczenie Piotra Bały, po mistrzowsku pozwalało mu się przeistaczać w wiele postaci, nadając każdej swój właściwy charakter.
To dobrze, że płoccy aktorzy mają ambicje nie tylko do grania na scenie, ale też i do tworzenia przedstawień. Z powodzeniem udało się to Mariuszowi Pogonowski emu. Dobra gra, świetne tempo, ciekawe kostiumy i scenografia (Dorota Cempura) oraz muzyka Krzysztofa Misiaka składają się na niezłą rozrywkę, którą warto sobie aplikować w dużych ilościach. Komedia "Hotel Pałace" otworzyła działalność sceny kameralnej w Teatrze Dramatycznym. To druga premiera w nowych murach teatru. Nie oczekujmy po niej głębszego przesłania, a raczej rozrywki na sobotni wieczór. Warto przyjść i to nie raz. W końcu to pięciogwiazdkowy "Hotel Pałace". Tyle gwiazdek też zasłużenie można przyznać tej sztuce.
