Córka króla smoków
Jeśli przeskoczyć dziesięć tysięcy kilometrów na Wschód i parę tysięcy lat wstecz, trafimy na jezioro Weishan, pilnowane przez smoki, kochane i czczone dla dobroci swej.
Wtedy Chiny jeszcze nie nazywały się Chinami, a prosty świat składał się z Yin i Yang, a nie z milionów odrębności. I już w VI wieku naszej ery Chińczycy tęsknili za tamtym nieskomplikowanym czasem, pisząc baśnie.
Najbardziej autentyczną z nich "Córkę króla smoków", którą wziął na warsztat Włodzimierz Fełenczak w Teatrze Andersena, przechowuje bardzo stare pierwiastki porządku świata. Fabuła baśni jest prościutka. Dzielny acz biedny Liou wybawia z fatalnego małżeństwa córkę króla smoków. Nurkuje w toń jeziora, do pałacu, żeby prosto w oczy wypalić ojcu królewny, co myśli o wydawaniu pięknej smoczki za niechcianego potwora. Liou nie liczy na awanse królewny, ale ta incognito staje się jego małżonką. Żyją długo i szczęśliwie, a prawda o żonie wychodzi na jaw po... wielu dzieciach.
Słowo jest tu tylko szkieletem, dramat wypełnia się treścią gestu, mimiki, tańca, muzyki. Lubelskie przedstawienie respektuje te zasady, zrównując z autorem twórców scenografii, choreografii i oprawy muzycznej. Egzotyka wypełnia scenę od początku do końca. Kostiumy z "wodnymi rękawami" (długimi, powiększającymi ramiona, podkreślającymi gest), smok jak to smok, lalki, lampiony - cała scenografia Jarosława Koziary przenosi widza w świat egzotycznej baśni. Do tego muzyka z gongami, chińskimi skrzypcami skomponowana przez Tomasza Łuca oraz godziny ćwiczeń tanecznych i ruchowych pod okiem Władysława Janickiego.
Premiera w piątek o godz. 18. Widzów mile zaskoczy samo wejście do teatru. Hol jest wystrojony w pamiątki z wyprawy do Chin Konrada i Piotra Mazierskich. Dodajmy, że jezioro Weishan bynajmniej mityczne nie jest. Istnieje naprawdę w prowincji Shandong we wschodnich Chinach. I do dziś organizowane są tam "smocze" festiwale. Niestety, coraz mocniej zalatujące disneylandem.
