Blogują w Starym Teatrze
Nie tyle blogują, ile czytają blogi poddane już pierwszej obróbce. Czy blog może zaistnieć na scenie? W poniedziałek o godz. 18 pierwsza przymiarka, w maju - krakowski finał. Tydzień później wyjazd na festiwal w Grazu. O co chodzi? O próbę stworzenia spektaklu z blogów. Blogów w sieci krążą miliony, a skoro za tworzywo dramaturgiczne służyły już reportaże, notatki prasowe, zarejestrowane prawdziwe historie, to dlaczego nie wykorzystać internetowych pamiętników? - pisze Joanna Targoń w Gazecie Wyborczej - Kraków.
Dzisiejsze czytanie w Starym Teatrze to pierwsza część projektu: prezentacja 20 wybranych z sieci blogów (wybierały je przez trzy miesiące trzy osoby: Paulina Neukampf, Agnieszka Miluniec i Szymon Wróblewski) zestawionych w trzy części. W czytaniu biorą udział aktorzy Starego Teatru, a reżyserią zajęli się: Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Radek Rychcik oraz Szymon Kaczmarek.
Taka sama akcja trwa w innych teatrach biorących udział w BlogTXT Theatre Festivalu, wymyślonym przez teatr w Grazu (Austria). Obok Starego Teatru w przedsięwzięciu uczestniczą: Katona József Sz~nház w Budapeszcie, Teatrul Bulandra w Bukareszcie, Teatro Garibaldi w Palermo i Schauspielhaus w Grazu.
Wybrane blogi można poczytać (i pooglądać - wśród wybranych znalazł się jeden fotoblog) na stronie www.blogtheatre.net. Na tej stronie odbędzie się też bezpośrednia transmisja z dzisiejszego czytania; internauci będą mogli głosować na najlepszy blog, wysyłając maile na adres blogtxt@stary-teatr.pl. Ważne, aby zamieścić pełną nazwę blogu w temacie maila - tylko wtedy głos jest ważny. Skrzynka mailowa zostanie zamknięta 15 minut po zakończeniu prezentacji ostatniego blogu. Obok internautów najlepsze blogi wybierać będą przedstawiciele Starego Teatru i wyszukiwacze blogów. Z trzech zwycięskich blogów powstaną teksty teatralne, których premiera odbędzie się w maju.
Po czytaniu blogów wystąpi z koncertem zespół Towary Zastępcze.
Pamiętnik zostawiony na przystanku
***
Rozmowa z Szymonem Wróblewskim*
Joanna Targoń: Jak szukałeś blogów? W sieci są ich miliony.
Szymon Wróblewski: Pytałem różnych ludzi, znajomych, kolegów, co polecają. Potem czytałem te blogi i zaglądałem też do tych, które były w nich polecane.
Czego szukałeś?
- Czegoś wyrazistego - patrzyłem, czy tworzony tam świat jest ciekawy, także teatralnie. Ponieważ interesuje mnie polska emigracja w Anglii i Irlandii, szukałem wśród takich właśnie blogów. Znalazłem blog pisany przez dziewczynę, która skończyła studia medyczne, jest psychiatrą i postanowiła wyjechać do Anglii, gdzie pracuje jako psychiatra. Ciekawy w tym blogu jest - po pierwsze - zapis dojrzewania do decyzji wyjazdu, a po drugie - adaptowanie się do miejscowych warunków. Jest też blog mężczyzny mieszkającego na prowincji. On pisze o codzienności, poetyckim, trochę sentymentalnym językiem. Zdarzają mu się też absurdalne sytuacje, np. był wezwany do sądu jako świadek postrzelenia armatą... Inny ciekawy blog to "mydziecisieci", pisany językiem przypominającym język Doroty Masłowskiej.
Czy autorzy wiedzą o tym, że wykorzystujecie ich blogi?
- Oczywiście. Pytaliśmy o zgodę. Zgodzili się wszyscy.
Myślisz, że blogi nadają się do teatru?
- Formę blogu nazwałem sobie pamiętnikiem zostawionym na przystanku. Ktoś pisze, zostawia i nie wiadomo, kto to przeczyta. Scenariusz wygląda tak, że z każdego blogu wyjęliśmy po pięć-sześć notek. Pokaz będzie podzielony na trzy części, w każdej sześć-siedem blogów. Staraliśmy się złożyć z tego materiału formy dramatyczne, żeby nie było to jedynie czytanie literatury, monologi czy monodramy. Czytanie będzie testem, czy blog w teatrze może zaistnieć. Każdy blog to kreacja, a teatr przecież żywi się kreacją.
***
* Szymon Wróblewski jest autorem kilku dramatów (m.in. "Puzzle", "Powierzchnia"), studiuje w krakowskiej PWST
