Ładne kwiatki
Po "Kwiatku czystym, smutnego sierca ucieszeniu " każdy recenzent wzruszy ramionami. To spektakl amatorów, którzy po prostu nie radzą sobie ze zbyt dużymi marionetkami.
Mnie jednak bardziej od mizerności akcji i nieporadności w operowaniu lalkowymi formami irytuje cena biletów. 25 zł za niespełna godzinne misterium usprawiedliwiłby tylko jakiś niezwykły cel charytatywny. Dla przechodniów, którzy w sobotni wieczór mijali podziemia kościoła św. Krzyża na Ostrowie Tumskim, to cena zaporowa.
Wspomniany "Kwiatek", czyli "misterium życia i śmierci Św. Jadwigi Śląskiej" w reżyserii Iwony Przeplaskiej, to niestety teatralna piła. Historię św. Jadwigi, skądinąd patronki Dolnego Śląska, opowiada z taśmy magnetycznej marionetkowy gaduła-narrator. Zanim to, co zapowie, czyli cudowne narodziny, świątobliwe życie i niezwykłą śmierć brzydkiej jak nieszczęście Jadwigi, drgnie na wybudowanej w podziemiach kościoła scenie, publiczność przysypia lub dopytuje sąsiadów, o co chodzi.
Akcja składa się głównie z przemarszu sióstr zakonnych oraz pary książęcej wte i wewte. Ożywienie budzi na minutę scena bitwy pod Legnicą. Reszta jest najzwyczajniej nudna. Niezbyt sprawne posługiwanie się marionetkami zawieszonymi na potężnych rurkach wywołuje też niezamierzone efekty komiczne - modlitwy na klęczkach przypominają erotyczne ekscesy, a chyba nie o to twórcom spektaklu chodziło.
Nie ma w tym spektaklu wzruszeń, a bez wzruszeń lalkowe misterium staje się plakatem hagiograficznym. Cała tajemniczość i magia teatru pryska. Nie wróżę "Kwiatkowi czystemu" oszałamiającego powodzenia. Konwencja średniowiecznego misterium, w którym walczą siły Nieba i Piekła, musi w artystycznym wymiarze być ciekawsza od nowej serii "Gwiezdnych wojen". Inaczej dzieci nie przyjdą. Grali Agnieszki Dźwig, Halina Fiećko, Magdalena Wawrzczak, Adrian Szczeciński - przed nimi jeszcze sporo pracy, aby przyszły.
