Bezkrwawa operacja na otwartym ciele
"Ecce homo" w wykonaniu Janusza Stolarskiego w Teatrze Studio w Warszawie. Pisze Paulina Sygnatowicz w Życiu Warszawy.
Janusz Stolarski proponuje nietypową drogę dotarcia do istoty swojego ja.
W Teatrze Studio Stolarski najpierw pokazuje monodram "Ecce homo", a potem zaprasza chętnych widzów do udziału w warsztatach będących operacją na otwartym ciele. Wybrał dosyć trudną literaturę, aby zmierzyć się z tematem człowieczeństwa - ostatnie, autobiograficzne dzieło Fryderyka Nietzschego.
Ze starcia z wielkim filozofem wychodzi obronną ręką. Podejmuje przy tym problem nie istoty ludzkiej w ogóle, ale konkretnej jednostki, która jest zawieszona gdzieś pomiędzy geniuszem a szaleństwem. Z jednej strony jest bowiem pełnym pasji, błyskotliwym filozofem wykładającym swe racje niczym prawdy objawione, z drugiej zagubionym w świecie malutkim człowiekiem ze swoimi lękami, które niewyraźnie próbuje wyartykułować.
Do podobnego działania aktor namawia widzów po spektaklu. Trwające kolejną godzinę warsztaty stanowią dopełnienie tego, co działo się na scenie, z tą różnicą, że teraz każdy ma szansę sam spróbować dotknąć istoty swojego ja. Efekt może być porażający.
Wszystkie emocje, bóle i rozterki Nietzschego Stolarski filtruje przez własną wrażliwość i własną fizyczność. Grając z niesamowitą precyzją i wewnętrznym skupieniem, reaguje jednocześnie na zewnętrzne bodźce. I tym przede wszystkim zjednuje sobie widzów.
Niesamowita jest fizyczność Stolarskiego. Już sam wstęp do spektaklu sugeruje, że ciało będzie jego istotną częścią, na równi ze słowem. Przez cały czas, gdy zapełnia się widownia, w rogu sceny charakteryzatorka naciera ciało aktora, które wygina się w konwulsjach, tak jakby raz z chęcią poddawało się zabiegowi, a innym razem chciało się od niego uwolnić. Wszystko zaś ma służyć przygotowaniu się do ostatecznej walki, jaką Stolarski - Nietzsche stoczy w ciągu następnej godziny z własną osobowością.
