Zagłębianie się w duszę
Dramat Jerzego Łukosza, wybitnego znawcy twórczości autora "Czarodziejskiej góry", powstał w 1995 r. Po premierze spektaklu w kwietniu 1999 r. jedna z recenzentek napisała: "Zapatrzeni w wielkość dzieł geniuszy, nie widzimy w nich ludzi, którzy miewają całkiem przyziemne problemy i przypadłości. A właśnie przede wszystkim ci wielcy posiadają słabości, śmiesznostki, tym wyraźniejsze, im urastają w naszej wyobraźni do nadludzkich rozmiarów. (...) Widzimy tu nieco zdziwaczałego mężczyznę, z uporem poszukującego okularów i bez chwili przerwy narzekającego na swoją sytuację".
Według recenzenta miesięcznika "Teatr", Jacka Kopcińskiego dramat Jerzego Łukosza to przede wszystkim badanie skomplikowanej osobowości autora "Doktora Faustusa". "(...) W odróżnieniu do biografii innych wielkich Niemców, Martina Heidegera czy Bertolta Brechta, życie Manna nie przynosi żadnego etycznego skandalu. (...) Gdzie tu więc miejsce na konflikt, który mógłby stanowić kanwę sztuki pisanej ponad czterdzieści lat po śmierci pisarza? Otóż Jerzy Łukosz dostrzega ów konflikt nie tam, gdzie zwykliśmy go umieszczać. Nie na zewnątrz, w miejscu, gdzie jednostkowe wybory twórcy uwikłanego w politykę i historię mogą podlegać jasnej ocenie moralnej, ale tam, gdzie podjęte decyzje tracą swoją jednoznaczność. Psychoanalityczną sondę najłatwiej zapuszczać w duszę łotra. Tymczasem Łukosz postępuje na odwrót, bada skomplikowaną osobowość człowieka, który dokonał właściwego wyboru. Jednak nie po to, by triumfalnie demaskować jakieś ukryte motywy jego postępowania. (...) Interesuje go raczej psychiczna sytuacja pisarza, który, mimo swej jednoznacznej decyzji, pozostaje silnie uwikłany w potępianą dyktaturę".
