Trochę nudno w Dolinie Muminków
"Słońce w Dolinie Muminków" w reż. Krzysztofa Niesiołowskiego w Teatrze Baj w Warszawie. Pisze Jolanta Gajda-Zadworna w Życiu Warszawy.
To nie było zbyt sympatyczne doświadczenie. Scena, którą do tej pory polecaliśmy każdemu rodzicowi małego dziecka jako znakomite miejsce na pierwszy kontakt z teatrem, zawiodła nas.
Po premierowym spektaklu "Słońce w Dolinie Muminków" Agnieszka, wielbicielka przygód małych trolli, stwierdziła: "Nudno było". Po raz pierwszy nie spytała, kiedy znów przyjdziemy na ulicę Jagiellońską. Niestety, muszę jej przyznać rację. A mogło być tak ładnie...
Oprawa przedstawienia przypadła zapewne do gustu niejednemu fanowi cyklu Tove Jansson. Także dziś już dorosłemu. Scenograficzne tło zdarzeń było jakby żywcem wyjęte z książek o Muminkach. Tyle że powiększone i w dużej części kolorowe. Lalki - bliskie rysunkowego oryginału - też od pierwszej chwili budziły sympatię.
Muminek, Włóczykij, Ryjek, Tata i Mama Muminka, Panna Migotka, Paszczak, Topik i Topcia, a nawet Buka. Wszystkie teatralne postaci były bez zarzutu. Tylko nie miały czego grać. Pomysł, by Włóczykij - od wiosny do zimy - towarzyszył mieszkańcom Doliny w różnych wydarzeniach, był nawet ciekawy. Autorzy adaptacji wzorowali się na książce Jansson. Mali widzowie mogli obserwować wiosenne budzenie Ryjka, perypetie z czarodziejskim kapeluszem czy poszukiwania torebki Mamy Muminka.
Niestety, wspomniane zdarzenia zdecydowanie lepiej wyglądają, gdy się o nich mówi, niż na scenie. Rozciągnięte niemiłosiernie dialogi w niewielkim stopniu posuwały akcję. Kolejne scenki próbowała spajać krótkimi czytanymi wstawkami sympatycznie wyglądająca narratorka, ale nawet jej nie starczyło daru przyciągania uwagi na kilkudziesięciominutowy spektakl. Szkoda. Przede wszystkim tak ładnego tematu.
Teatr Baj, ul. Jagiellońska 28, "Słońce w Dolinie Muminków", reż. Krzysztof Niesiołowski. Bilety 18 zł.
