Wigilie polskie
Autorką pomysłu i scenariusza spotkania wielkich Polaków przy wigilijnym stole (od Kochanowskiego do Baczyńskiego) jest Barbara Wachowicz — aktorka, pisarka, fotoreporterka, miłośniczka polskiej historii i języka ojczystego. Zamierzenie dość trudne, żeby nie powiedzieć ryzykowne, bo materia delikatna, zabarwiona osobistymi przeżyciami i odczuciami, różnymi zwyczajami i obyczajami. Widowisko w Teatrze Wielkim — Operze Narodowej broni się jednak samo oryginalnością postaci i trafnie dobranymi tekstami.
Jednym z ważnych wątków jest np. sprawa patriotyzmu polskiego — tematu zupełnie nie podejmowanego od wielu lat masowej emigracji i afer gospodarczych. Barbara Wachowicz wraca do podstawowych wartości, o których obecnie zapomnieliśmy lub nie chcemy pamiętać. Przywołując więc patriotyzm będący zbiorowym obowiązkiem, tęsknotą, wiernością sobie i wyznawanym ideałom, przypomina najwyższe wartości, ukazując w życiu człowieka prawdziwą serdeczność, miłość, mądrość, przyjaźń. Podobno słowo „Polska” wypowiedziane w każdym zakątku kuli ziemskiej budzi i potrąca najdelikatniejsze struny naszej duchowości, jakże aktualnie brzmią słowa poety, który mówi: „Powiedz moim dzieciom, by się kochały…”.
Wigilia to także zamyślenie nad losem tych, którzy byli obecni przy łamaniu się opłatkiem polskim przez wszystkie lata walk, wojen, niewoli, mroku i niewyobrażalnych cierpień fizycznych i psychicznych, zamyślenie nad losem poległych i pomordowanych bestialsko żołnierzy i harcerzy…
Na scenie spotykamy się z Adamem Mickiewiczem, Juliuszem Słowackim, Fryderykiem Chopinem, którzy mówią do nas autentycznymi słowami. W postaci te wcielają się Adam Marjański, Andrzej Matul i Rafał Olbrychski. W innych rolach występują uczniowie klasy teatralnej liceum im. Hugona Kołłątaja w Warszawie, pod opieką reżyserską prof. Katarzyny Skawiny. Przepięknie śpiewa dziecięcy chór TW — „Alla Pollacca” pod dyrekcją Sabiny Włodarskiej. W roli premierowego gościa wigilijnego wystąpił Michał Bielawski — student College de France.
Wigilie Polskie Barbary Wachowicz, to spektakl zupełnie niezwykły. Uczy, przypomina, wzrusza do głębi. Będziemy go pamiętać przez długie lata. Niepowtarzalny koloryt i autorskie piętno nadaje mu — cala w fioletach — urocza narratorka.
