O kobiecie i mężczyźnie
"Gertruda" w reż. Ewy Ignaczak w Teatrze Stajnia Pegaza w Sopocie. Pisze Mirosław Baran w Gazecie Wyborczej - Trójmiasto.
Widowiska "Gertruda" teatru Stajnia Pegaza nie można opisać jako prezentację wybranych wątków i postaci z "Hamleta". To bardzo dobry, oryginalny i pomysłowy spektakl, dla którego dramat Williama Szekspira pozostaje zaledwie punktem wyjścia. Przygotowanie spektaklu na podstawie "Hamleta" tylko z parą aktorów, skupiającego się na postaci królowej Gertrudy ryzykowne było z (przynajmniej) dwóch powodów. Po pierwsze nie można, korzystając z tekstu "Hamleta", ułożyć z rozmów księcia Danii i jego matki spójnej fabuły. Na szczęście Ewa Ignaczak, reżyser widowiska, nawet nie próbuje tego zrobić. Jej "Gertruda" to raczej teatralny esej, w którym poszczególne sceny połączone są nie rozwojem akcji, ale reżyserską decyzją, koncepcją na cały spektakl. Taki teatr albo się "kupuje", albo nie. Ja - w przypadku "Gertrudy" - "kupiłem" go bez zastrzeżeń.
Drugą ryzykowną decyzją było położenie całego ciężaru spektaklu wyłącznie na barki aktorów (w widowisku nie ma muzyki, a jedyne dekoracje to dwa krzesła i niewielki stolik). W takim przypadku jedno potknięcie któregoś z wykonawców, jeden nieszczerze zagrany moment zrujnować może całe widowisko. Na szczęście i Adriana Góralska (Gertruda), i Adam Biernat (Hamlet) wypadli doskonale: stworzyli wiarygodne, wyraziste postacie, świetnie panowali nad tekstem i swoim ciałem.
Ewa Ignaczak głęboko wczytała się w dramat stratfordczyka, zgrabnie wybierając konkretne kwestie i łącząc je w całość(do wypowiedzi aktorów wplotła także fragmenty... "Gry w klasy" Cortazara). Góralska nie mówi tylko kwestie Gertrudy, ale także Ofelii i - niekiedy -króla Klaudiusza. Biernat to nie tylko Hamlet, ale również król i w jednym przypadku - królowa. W efekcie "Gertruda" jest szalenie uniwersalnym widowiskiem o kobiecie i mężczyźnie; o ich wzajemnych relacjach, psychicznym i fizycznym siłowaniu się. Postać Hamleta jest jedynie katalizatorem, który wyzwala w bohaterce emocje: miłość, nienawiść czy subtelne ich połączenie.
