Po prezentacji "Widm", "Stabat Mater" i "Mesjasza" na Pradze
"Widma", "Stabat Mater" i "Mesjasz" podczas Festiwalu Muzyczna Praga w Warszawie. Pisze Katarzyna K. Gardzina w Życiu Warszawy.
W czwartek w ramach festiwalu "Muzyczna Praga" można było wysłuchać kantaty scenicznej "Widma" Stanisława Moniuszki i "Stabat Mater" Karola Szymanowskiego, w sobotę zaś oratorium "Mesjasz" Jerzego Fryderyka Haendla. Dwa koncerty oratoryjne w bazylice na Kawęczyńskiej zgromadziły cztery tysiące słuchaczy.
Ci, którym udało się otrzymać darmowe zaproszenia na oba koncerty, mieli okazję podziwiać kunszt orkiestry i chóru Teatru Wielkiego - Opery Narodowej pierwszego wieczoru oraz Sinfonię Varsovię i chór Poznańskich Słowików drugiego. "Widma" w wersji inscenizowanej poprowadził z prawdziwie moniuszkowskim zacięciem Antoni Wicherek.
Nie wszyscy soliści wypadli najlepiej w akustyce wielkiego kościoła, ale dobrze się stało, że tak szeroka publiczność mogła przy tej okazji poznać mało grywane dzieło Moniuszki. "Stabat Mater" zabrzmiało pod batutą Kazimierza Korda, który niedawno przygotował wieczór poświęcony Szymanowskiemu w Operze Narodowej. Mimo paru niedociągnięć, jak niezestrojony finał tej interpretacji, słuchało się jej z przyjemnością. Szczególnie pięknie zabrzmiał głos Iwony Hossy, rozczarował natomiast Andrzej Dobber w partii barytonowej.
"Mesjasz", a właściwie jego obszerne fragmenty, został zaprezentowany jako sacra rappresentazione, czyli swego rodzaju misterium poświęcone obecności Mesjasza w pontyfikacie Jana Pawła II. Taką formę wybrał Ryszard Peryt, reżyser, autor pomysłu na tego rodzaju prezentację. Muzyce towarzyszyły projekcje zdjęć ukazujących papieża, a chór i soliści w liturgicznych szatach mieli do wykonania pewne zadania aktorskie. Całość została entuzjastycznie przyjęta przez publiczność, głównie za sprawą świetnego prowadzenia orkiestry i chóru przez Stefana Stuligrosza. Znów szczególne pochwały należą się Iwonie Hossie za dwie arie sopranu.
W piątek ostatni z festiwalowych koncertów. Wystąpią chór i orkiestra Teatru Wielkiego pod dyrekcją Krzysztofa Pendereckiego.
