Bielicka w roli Dulskiej
Warszawski Teatr Rozmaitości rozpoczął sezon artystyczny 1982-83, pod wodzą nowego dyrektora Andrzeja Marii Marczewskiego, Spektaklem "Moralności pani Dulskiej" w reżyserii Marii Kaniewskiej. Już raz miał Marczewski w repertuarze swego teatru "Moralność". Było to za jego "rządów" w Wałbrzychu. Wtedy i teraz - w Warszawie - rolą tytułową powierzono Hance Bielickiej. Pomysł - bardzo dobry. Często bowiem zdarza się w karierze aktorskiej, że jakaś rola w serialu radiowym, telewizyjnym, filmie szufladkuje artystę na całą "aktorską wieczność". Robi mu tzw "gębę", z której nijak nie może się wyzwolić, gdyż "gęby" owej stale żąda od niego publiczność, reżyserzy, scenarzyści... Tak zdarzyło się chyba w przypadku H. Bielickiej i jej występów w "Podwieczorku przy mikrofonie". Dlatego głęboki ukłon Marii Kaniewskiej i Andrzejowi Marczewskiemu, że wyciągnęli Bielicką z "podwieczorkowej" szuflady.
Gdy Dulska - Bielicka pojawia się na początku dramatu na scenie i wrzaskiem budzi całą rodzinę, publiczność reaguje na nią jak na paniusię z "Podwieczorku", lecz trwa to krótko. W finale spektaklu nikt już o tym nie pamięta, jest to zwycięstwo aktorki nad widzem i nad sobą, chociaż Bielicka zagrała tę rolę w sposób estradowy. Jej kolejne wyjścia na scenę są skeczami-odsłonami. w których aktorka charakteryzuje swą bohaterkę
Ktoś powie, że przy takim ujęciu roli już tylko - rok do schematyzmu i uproszczeń. Tak, lecz nie w przypadku aktorki jaką jest Bielicka. Jej Dulska - wrzaskliwa, bezpardonowa, prostacka, zakłamana, przewrotna, gburowata potrafi być przebiegła, sprytna, egoistyczna. Ale też zapobiegliwa, skrzętna i trzeźwo myśląca... I mimo, że Dulska porusza się w ubiegłowiecznym wnętrzu i nosi stroje z poprzedniej epoki wydaje nam się zagadkowo znajoma i wcale nie dlatego, że doskonale pamiętamy tę sztukę. Po prostu Hanka Bielicka zagrała Dulską dowcipnie i inteligentnie, bo Zapolska nie tylko znała prawa rządzące teatrem znała także ludzi, okazuje się, że zna ich również Bielicka.
