Artykuły

Marzena Wieczorek [zwycięstwo]

Charyzma, to nadużywane słowo w opisie artystów, także dlatego, że nie do ujęcia w jednoznaczną definicję. Ale bywa, że furda definicje, ktoś ma charyzmę i szlus. "Sami" Katarzyny Dworak i Pawła Wolaka to sztuka o parze mieszczuchów, którzy przeprowadzili się na wieś i uczą się życia w nowej społeczności. Trochę to jak z komedii "Natręci" (okrzyk "Sąsiaaad" i kolejna niezapowiedziana wizyta). Ale jest też i tajemnica głębokiej, intymnej depresji głównej bohaterki; tę partię Katarzyna D. pisała dla siebie. Czy zaakceptowała wspaniałe a konkurencyjne wykonanie, gdy przyjechali reżyserować do Teatru im. Osterwy? Spektakl w Gorzowie Wielkopolskim jest jak koncert orkiestry, w którym jedna instrumentalistka ma prawo do improwizacji. Zmienia ton dialogów, zrywa sytuacyjne ułożenia, wybucha gniewem, śmiechem, rozpaczą, złośliwością, każe partnerom - i widzom - iść za wewnętrzną logiką-nie logiką jej reakcji, nadążać za zmiennością, dobijać się ukrytych powodów szamotaniny. Nie mam pojęcia, czy to improwizacje, czy wszystko z góry do dołu ułożone; nieważne. Ważne, że rozpędza się teatr, w którym nic nie jest ani przewidywalne, ani banalne, ani zdystansowane, teatr żywioł. Żywioł charyzmy.