Panna bez stylu
Na zakończenie sezonu TEATR NA WOLI wystąpił za sztuką Gabrieli Zapolskiej "PANNA MALICZEWSKA". Rzecz to o środowisku dobrze znanym autorce - opowiada losy aktorki (czy też powiedzmy skromniej - aktoreczki) usiłującej za wszelką cenę zrobić karierę. Akcja osadzona jest w realiach galicyjskich układów społecznych, na początku naszego stulecia.
Reżyser wystawiający dzisiaj "Pannę Maliczewską" ma przynajmniej dwie możliwości: dać satyryczny obraz obłudnej moralności mieszczańskiej oraz pokazać koszty moralne jakie ponosi człowiek, dążący za wszelką cenę do "wybicia się", zdobycia sławy i pieniędzy. Andrzej Koper, reżyser przedstawienia w Teatrze na Woli nie miał jednak wyraźnej koncepcji inscenizacyjnej. Odbiło się to, niestety, na braku jednorodności stylu całego widowiska. Stąd np. pierwszy akt rozgrywany jest niemal jak dramat społeczny (w soczystej roli starej praczki wystąpiła tu świetna Barbara Rachwalska), a scena z wizytą studentów u aktorki utrzymana jest w konwencji farsy. Brak reżyserskiego zdecydowania odbija się, niestety, również na grze aktorów, którym trudno zbudować jakieś jednorodne psychologicznie sylwetki bohaterów. Dramat panny Maliczewskiej (Maria Czubasiewicz) nie okazuje się więc przekonujący, satyryczne wypady Zapolskiej przeciw moralności mieszczańskiej brzmią ciężko i fałszywie, zaś dydaktyzm przedstawienia (reżyser postawił w nim nie wiadomo po co kropkę nad "i", dodając - końcową scenę z innej sztuki mającej obrazować dalsze losy Maliczewskiej) wyraźnie nudzi.
Ciągnąca się bez tempa przez trzy godziny "Panna Maliczewska" nie jest z pewnością ani właściwą prezentacją idei jej autorki, ani też nie może być policzona na plus w bilansie premier wolskiej sceny w kończącym się sezonie teatralnym.
