Sztukmistrz z "Osterwy"
"Sztukmistrz Jasza - mówi reżyser spektaklu Jan Szurmiej - to przecież każdy z nas, ulubiona postać dramatu, człowiek w drodze, szukający siebie i sensu swojej obecności w świecie".
Nic dodać, nic ująć. Jest w tym spektaklu ten odwieczny ludzki dramat poszukiwania. Odnajdujemy go w zachłanności żyda sztukmistrza Jaszy, w jego zachłanności człowieka, który wśród mnogości doznań świata realnego szuka odpowiedzi na podstawowe pytania egzystencjalne. A jego bunt przeciw Bogu , przeciw Wielkiemu Hipnotyzerowi, Wielkiemu Magikowi nie jest banalny. Dzięki świetnej reżyserii Jana Szurmieja oraz doskonałemu współbrzmieniu wszystkich (oprócz aktorstwa) elementów spektaklu. Wśród wielu dobrych pomysłów inscenizacyjnych na uwagę zasługuje umieszczenie wizji Sztukmistrza w żydowskiej świątyni To przestrzenne, scenograficzne i dramaturgiczne określenie sfery sacrum nadaje całej szlace walor metafizyczny. Wizje Sztukmistrza stanowią tu, swoisty komentarz do świata przedstawionego, w którym sfera sacrum (świętości) i profanum (zwykłości) mieszają się i zazębiają.
Bardzo dobra, wyważona scenografia Wojciacha Jankowiaka nie przytłumia, a wręcz podkreśla wagę słowa padającego ze sceny, i oczywiście muzyka... Doskonała muzyka autorstwa Zygmunta Koniecznego do songów napisanych przez Agnieszkę Osiecką decyduje o wspaniałym, poetyckim klimacie przedstawienia, w którym czujemy i nieszczęście wielkiej miłości, i namiętną, radosną, witalność. I tragedię zagubienia człowieka w świecie...
Uniwersalny dramat ludzki, Singer umieścił w konkretnym kontekście. Osadził go w kulturze żydowskiej, której rytualizm, zwyczaje i muzyka, nadały sztuce specyficzny, nastrojowy koloryt i urok.
Zdecydowanie najsłabszą stroną przedstawienia jest aktorstwo. Dobremu, w roli Sztukmistrza - Markowi Milczarczykowi nie dorównują pozostali aktorzy.
