"Nowy Ananas"
Publiczność nasza przyzwyczaiła się traktować teatrzyk przy ni. Marszałkowskiej jako coś gorszego od innych przybytków lżejszej muzy. Może to kiedyś było słuszne, ale dziś należałoby ten stosunek poddać rewizji i spojrzeć no tę małą scenkę tak, jak ona na to zasługuje: ostatnie zwłaszcza dwa programy każą "Nowy Ananas" uznać za teatrzyk, stojący naogół na tym samym poziomie, co inne, dziś w Warszawie grające, sceny rewjowe. Jedyną różnicą, ogólnie biorąc jest, że teatr to od innych skromniejszy, bo finansowo mniej zasobny; wystawa jest mniej kosztowna niż gdzieindziej, ale też za to i mniej kosztowny jest sam teatr. O ile często się zdarza, że teatrzyki rewjowe dają mniej, niż mogą, o tyle "Ananasowi" przyznać trzeba, że w obecnym programie "Pod maską" daje naogół znacznie więcej. Przedewszystkiem pokazuje nam tak szlachetnego stylu artystkę, jak Halina Rapacka, która mogłaby być ozdobą każdej sceny dramatycznej; fakt, że nie jest, to dla mnie mały, ale jakże wymowny symptom tego kryzysu, jaki ciągle jeszcze przechodzi nasze życie teatralne. Zyskuje jednak na tem sympatyczna scenka rewjowa, która w normalnych warunkach nie mogłaby się takim nabytkiem pochwalić. W zakresie już ściśle rewjowym atrakcją pierwszorzędną jest zespół "Tacjanek", złożony z najzdolniejszych sił tej szkoły; nie ulega wątpliwości, że skutkiem tego z pośród teatrów rewji "Ananas" ma dziś najlepszy komplet taneczny. Poza "Tacjankami" reprezentuje taniec duet Rossiljano, nieco ograniczony w pomysłowości, ale mający dobre warunki (tancerz postawny, tancerka o wielkim wdzięku) i mogący pokusić się o spełnienie trudniejszych zadań. W stałym zespole "Ananasa" doskonale rozwija się milutka p. Dusia Sozonowicz, która prowadzi finał z rozczulająco naturalną naiwnością; sympatyczną zapowiadaczką.jest p. B. Gilewska, a młody p. Kersen mógłby być wzorem dobrego smaku dla wielu rewjowych aktorów; z pozostałych p. Sowiński śpiewa kulturalnie, a p. Rewski daje dyskretnie zarysowaną groteskę w zabawnym skeczu z Rapacką.
