Warszawski Edyp
"Sprawiedliwość" wg scenar. Michała Zadary i Nawojki Gurczyńskiej w reż. Michała Zadary w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Pisze Aneta Kyzioł w Polityce.
Zbrodnia bez kary - jak uczy w przywoływanym w spektaklu Zadary jak refren "Królu Edypie" Sofokles - zaburza poczucie sprawiedliwości we wspólnocie, powoduje, że ona gnije, a w gnilnych oparach dusimy się wszyscy. Spektakl Zadary jest niejako rewersem przedstawienia z Polonii - reżyser wraz z zespołem historyków i prawników oraz czwórką aktorów bada temat Marca '68 pod kątem możliwości osądzenia sprawców. Podstawę prawną znajdują w... ustawie o Instytucie Pamięci Narodowej, nagonka marcowa spełnia kryteria zbrodni przeciwko ludzkości. Pół wieku po wydarzeniach większość sprawców nie żyje, na czele z Gomułką, który dodatkowo - brzmi znajomo? - "nie pełnił żadnej konstytucyjnej funkcji w państwie". Trudno też osądzić antysemitów codziennych, tworzących to, co wielu emigrujących wpisywało jako główny powód wyjazdu - "atmosferę". Inaczej z dziennikarzami, autorami podżegających do nienawiści "antysyjonistycznych" artykułów; wciąż żyje trójka z nich. Cała - heroiczna - akcja Zadary i jego ekipy jest tyleż skierowana na odważną konfrontację z niechlubnym rozdziałem polskiej historii, co jest wyrazem troski o teraźniejszość. Autorzy dzisiejszych antysemickich internetowych wpisów i tweetów nie powinni czuć się bezkarnie.
