Artykuły

Barbara Wałkówna-Zbiróg, aktorka zmarła 29 stycznia b.r., we wspomnieniu Witolda Sadowego.

Barbara Wałkówna-Zbiróg urodziła się na Śląsku 5 stycznia 1933 roku w Świętochowicach. Ukończyła krakowską PWST w roku 1954. Była znaną i cenioną aktorką. Uczennicą Jerzego Ronarda Bujańskiego. Po dyplomie zaangażowała się do Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach i Radomiu pod dyrekcją Ireny i Tadeusza Byrskich. U nich stawiała pierwsze kroki i kształtowała swoją osobowość w latach 1954-1956. Rozpoczynała od Doroty w sztuce Stefana Żeromskiego "Uciekła mi przepióreczka" w reżyserii Ireny Byrskiej. Potem była Dianą w "Fantazym" Juliusza Słowackiego w reżyserii Tadeusza Kubalskiego i Dziewczyną w sztuce Majakowskiego "Pluskwa" w reżyserii Ireny Byrskiej. W roku 1956 wyjechała na Śląsk. Zaangażowała się do Teatru im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. Pracowała w nim do roku 1960. Grała Daisy Charles w sztuce Johna Osborna "Miłość i gniew" w reżyserii Jerzego Jarockiego, Alinę w dramacie Juliusza Słowackiego "Balladyna" u Józefa Wyszomirskiego, Anielę w" Ślubach panieńskich" Aleksandra Fredry w reżyserii Edwarda Żyteckiego i Wiwię w "Profesji pani Warren" G.B. Shawa, znowu w reżyserii Edwarda Żyteckiego. Następnym jej teatrem był Teatr Nowy w Łodzi .Występowała w nim od roku 1960 do roku 1988, grając znakomite role które przyniosły jej rozgłos i sławę. Żonę w sztuce Bertolta Brechta "Strach i nędza III Rzeszy" w reżyserii Feliksa Żukowskiego, Bertę w "Ondynie" Giraudoux w reżyserii Maryny Broniewskiej, Justysię w "Mężu i żonie" Aleksandra Fredry w reżyserii Konrada Łaszewskiego, Hestię w "Wyzwoleniu" Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Józefa Wyszomirskiego, Marię w "Wieczorze Trzech Króli" Szekspira i Vee Tabott w"Orfeuszu w wężowej skórze" Tennessee Williamsa w reżyserii Marii Wiercińskiej, Ruth Kelly w "Mój przyjaciel Harvey" Mary Chase w reżyserii Feliksa Żukowskiego, Pannę Młodą w "Weselu" Wyspiańskiego w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego, Matkę w "Pelikanie" Strindberga, Matkę Albertynki w "Operetce" Gombrowicza, Marię w "Dialogus de Passione" Anonima oraz Inez "Cieniu" Wojciecha Młynarskiego. Wszystkie w reżyserii Kazimierza Dejmka. Potem jeszcze Babę w "Gyubalu Wahazarze" Witkacego w reżyserii Bohdana Korzeniewskiego, Marię w "Czwartkowych damach" Loleh Bellon w reżyserii Wandy Laskowskiej, Madame Arcati w "Seansie" Cowarda i Weronikę w "Porwaniu Sabinek" Juliana Tuwima w reżyserii Marii Kaniewskiej oraz Królową Izoldę w "Ondynie" Giraudoux. W latach 1988-1991 była dyrektorem Teatru im. Ludwika Solskiego w Tarnowie. W roku 1991 wróciła do Teatru Nowego w Łodzi. Grała tam aż do przejścia na emeryturę. Ostatnią jej rolą w roku 2010 była Dziadówka w sztuce "Dybuk" An-skiego. Była żoną Józefa Zbiróga . Zasłużonego aktora, reżysera i profesora łódzkiej szkoły teatralnej, filmowej i telewizyjnej. Sama też przez długie lata wykładała w tej uczelni. Grała w filmach i w telewizji .W roku 1996 w związku z jej 40-leciem pracy artystycznej nakręcono film dokumentalny "Barbara Wałkówna. Portret rodzinny na 40-lecie". Po śmierci męża, ostatnie lata życia spędziła w Domu Artysty Weterana w Skolimowie. Odeszła 29 stycznia 2018 roku. Zapisała piękną kartę w historii teatru.

Żegnaj Basiu.