Ciechanowski fenomen
Teatr Exodus w tym roku obchodzi 10-lecie swojego istnienia. Zapewne nie przypadkowy był wybór sztuki Witkacego, którą zaprezento wał na scenie w ciechanowskim domu kultury. Podobnie jak 9 lat temu publiczność mogła obejrzeć spektakl "Wariat i zakonnica". Jednak to nie wszystko co tej wiosny przygotował Exodus.
Ciechanowski Teatr Exodus powstał 10 lat temu. Od tamtej pory wielokrotnie zmieniał się jego skład, jednak zawsze pozostawał wytrwały i gotowy do twórczego działania. Swoje spełnienie i artystyczny grunt odnajdywał w dramatach Stanisława Ignacego Witkiewicza. Nie można jednak mieć pewności, że kolejne premiery również zainspirowane będą tym autorem.
Teatr Exodus po raz pierwszy na scenie zaprezentował "Wariata i zakonnicę" w czerwcu 2001 roku. W tym roku mogliśmy ponownie zobaczyć to przedstawienie, odświeżone, w nowej obsadzie. Było to spotkanie gdzieś na granicy normalności i obłędu. Wyprawa w świat demonicznego poety Mieczysława Walpurga.
Czy pragnienie unikalności, któremu oddaje się Walpurg, to szaleństwo? Kto jest normalny - kto szalony? - te i inne pytania pojawiają się podczas oglądania spektaklu.
Po dwóch spektaklach "Wariata i zakonnicy" Teatr Exodus podjął wyzwanie zderzenia ze sobą dwóch dramatów Witkiewicza tj. "Wariata i zakonnicy" z "Szaloną lokomotywą", którą prezentował w ubiegłym roku. - Przez myśl przebiegło pytanie: co by się stało gdyby "Szalona lokomotywa" wpadła na "Wariata i zakonnicę"? dwie pokrewne sztuki z 1923 roku zażądały zobaczyć się po latach - napisała Katarzyna Dąbrowska, reżyser spektaklu.
Wariaci, którzy jeszcze niedawno przebywali w ośrodku dla psychicznie chorych, wsiedli do lokomotywy, rozpędzając ją do zawrotnych prędkości. Rozpoczęła się podróż, której finał był zaskakujący.
Teatr Exodus, mimo wielu przeciwności i niesprzyjających wiatrów funkcjonuje, tworzy i dostarcza artystycznych wrażeń mieszkańcom Ciechanowa i nie tylko. Pozostaje jedynie życzyć naszemu miastu, by zawsze znajdowały się osoby sprzyjające rozwojowi tego teatru.
Okiem Pani reżyser
Rozmowa z Katarzyną Dąbrowską, reżyser i opiekunem Teatru Exodus.
Teatr Exodus istnieje już 10 lat. Zdecydowana większość dramatów, z którymi się zmierzyliście są autorstwa Witkacego. Dlaczego właśnie tym pisarzem zafascynował się Exodus?
Nie jest to kwestia fascynacji. Nasze osobiste stosunki do Witkacego i jego dramatów nie mają znaczenia. Tworzenie prawdziwej sztuki to rezygnacja z siebie, ze swoich chceń i upodobań. W repertuarze, który proponujemy publiczności nie ma przypadkowości. Wystawiamy to co w danej chwili jest konieczne i najpilniejsze. Decyduje aspekt artystyczny. Głos, który prowadzi i wyznacza ścieżki.
Co uważasz za największe osiągnięcie Teatru Exodus?
Posłużę się liczbami. 10 lat w mieście, które nie posiada sceny teatralnej i nie zamierza takiej mieć. 10 premier dramatów Witkacego, co jest ogromnym wyzwaniem. Do tego 2 akcje happeningowe, 4 miniatury sceniczne i 2 wystawy. Przełożyło się to na 41 przedstawień, ponad 800 prób i 48 debiutów aktorskich. W tym wszystkim mamy za sobą 7 występów poza Ciechanowem, m.in. w Teatrze im. S. I. Witkiewicza w Zakopanem, w krakowskiej Cricotece i na międzynarodowej konferencji witkacowskiej w Słupsku. Myślę, że nie przespaliśmy tych lat. Mimo wielu przeciwności i pokus, nie poszliśmy na kompromisy ani z samymi sobą, ani z opinią publiczną. Wytrwaliśmy w twórczej szczerości. W tej niełatwej drodze byliśmy konsekwentni, uparci i zdeterminowani.
Jakie są najbliższe plany teatru?
Nie wiem. Właśnie wpadliśmy w ostry zakręt, za którym nie wiadomo co stoi.
Czego życzyłabyś swojemu teatrowi na nadchodzące lata?
Żeby nie umierał.
W tegorocznych spektaklach Teatru Exodus wystąpili: Kamil Dąbrowski, Cezary Kaźmierski, Konrad Gortad, Agata Zakrzewska, Monika Gierczak, Bożena Zagórska-Arumińska, Sylwia Rybacka, Kaja Kamińska, Anna Goszczyńska, Mariola Szczygielska, Radosław Wiernicki, Karolina Klepańska oraz Paweł Zdziarski.
