Artykuły

"Marlena. Ostatni koncert" wg scenariusza Janusza Majcherka w reż. Józefa Opalskiego w Teatrze Polskim w Warszawie. Pisze Witold Sadowy.

Janusz Majcherek, kierownik literacki Teatru Polskiego, napisał bardzo dobry tekst, składający się z epizodów bogatego i ciekawego życia wielkiej gwiazdy o międzynarodowej sławie Marleny Dietrich. A reżyser Józef Opalski doskonale go wykorzystał i zrobił dobre przedstawienie. Na pewno cieszyć się będzie dużym powodzeniem. Grane na Scenie Kameralnej Teatru Polskiego "Marlena. Ostatni koncert". Dobrał sobie dwie świetne artystki do roli Marleny Dietrich. Grażynę Barszczewską, wybitną aktorkę, która z wielką maestrią wciela się w postać starej, chorej i potrzebującej pomocy Marleny, w końcówce jej życia. I Izabellę Bukowską-Chądzyńską, mającą na swoim koncie duże osiągnięcia (szkoda że tak rzadko oglądaną na scenie), doskonale grającą Marlenę w pełni sił, naładowaną seksem i pikanterią. Wykorzystującą życie do maximum. Obie panie są znakomite i obie znakomicie wykonują piosenki Marleny Dietrych. W kilku rolach, a wśród nich w roli Zbyszka Cybulskiego, doskonale spisuje się obdarzony talentem i wdziękiem Tomasz Błasiak. Z rolą opiekunki Marleny daje sobie radę młodziutka Afrodyta Waselek Znakomitą muzykę skomponował i piosenki opracował obecny na scenie, grający na kilku instrumentach muzyk Aleksander Dębicz. Ciekawą scenografię i kostiumy zaprojektował Paweł Dobrzycki.

Na przedpremierowym przestawieniu przyjmowano spektakl i aktorów entuzjastycznie. Owacja trwała kilka minut na stojąco.

A na zakończenie jeszcze kilka uwag krytycznych, jakie nasunęły mi się po obejrzeniu spektaklu. Przede wszystkim przedstawienie należałoby skrócić Przyspieszyć tempo w pierwszej części, bo zachciało mi się w pewnym momencie spać. Oświetlić bardziej scenę. Zwłaszcza w pokoju Marleny Dietrych. I coś zrobić z końcowym monologiem Afrodyty Weselak? Ale to już sprawa autora.