Artykuły

Anegdota o człowieku, który przejeżdżając przez małą carską mieścinę, udaje urzędnika ministerialnego i wyłudza od wystraszonych mieszkańców pieniądze, posłużyła za kanwę komedii Mikołaja Gogola "Rewizor". Sztukę największego humorysty rosyjskiego XIX wieku reżyseruje w Teatrze Dramatycznym Andrzej Domalik. Od lat jestem zanurzony w klasyce. Tam szukam dla siebie ważnych tematów z poważną nadzieją, że dotyczyć będą takż publiczności. A hasło "Rewizor" pojawiło się dwa, trzy lala temu. Od początku wiedziałem, że Horodniczego powinien zagrać pan Janusz Gajos - mówi reżyser. Scenografię zaprojektowała Barbara Hanicka, kostiumy - Dorota Kołodyńska, choreografię - ułożył Emil Wesołowski

Janusz Gajos, Horodniczy: - Zależy nam wszystkim, żeby ta opo­wieść sprzed lat nie wi­siała w jakiejś nieokre­ślonej przestrzeni, żeby odnosiła się do naszych czasów. W dalszym ciągu mamy prze­cież do czynienia z niezliczoną ilością złodziei, wyrwigroszy, wszelkiego ro­dzaju naciągaczy. Chcemy opowie­dzieć o nieświadomości ludzi, którzy nie wiedzą, że są właściwymi adresa­tami, i jak to Gogol powiedział, śmie­ją się sami z siebie.

Maciej Stuhr, rewi­zor: - Gogol w liście bo­dajże do Puszkina, opi­sując swoje wrażenia z przedstawienia "Rewi­zora", stwierdza, że wszystko w porządku z wyjątkiem postaci Chlestakowa. Tam jest jedno takie gogolowsko genialne zdanie, które przyświecało mi w pracy nad tą rolą, że "Chlestakow kłamie z całą szczerością". I tego się trzyma­łem. Mój bohater zaczyna się dobrze czuć w tej skorumpowanej mieścinie, mimo że sytuacja jest moralnie dwu­znaczna. Wraz z panem Domalikiem chcemy pokazać, że świat deprawuje tego chłopaka, że wyjeżdża on z tego miasteczka już jako inny człowiek.

Ewa Telega, żona Ho­rodniczego: - Anna to prowincjuszka z wielki­mi ambicjami. Nie ma nic gorszego. Być pro­wincjuszem to nic złego, ale najgorzej, kiedy się o tym nie wie. Chciałabym pokazać, że ta niewiedza czyni z Anny postać groteskowo-tragiczną. Jako matka jest bardzo niezadowolona, że córka doj­rzewa i zaświadcza o jej metryce. Nie wiem, na ile mi się to uda, ale chcia­łabym pokazać, że córka i matka są skonfliktowane.