Artykuły

"Szelmostwa Skapena" Moliera w reż. Pawła Aignera w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora. Pisze Małgorzata Kroczyńska w Nowej Trybunie Opolskiej.

"Szelmostwa Skapena" w interpretacji Pawła Aignera to wierna oryginałowi jarmarczna komedia z domieszką współczesnych odniesień.

Tytułowy Skapen, służący, któremu udaje się wyprowadzić w pole swoich panów, ma wszystkie rysy czarnego charakteru. Fortelami, intrygami próbuje pomóc nieszczęśliwie zakochanym parom, ale przede wszystkim kieruje nim pycha, samozadowolenie, chęć odniesienia osobistych korzyści. Skąd my to znamy? Kto zaprzeczy, że ten XVII-wieczny bohater, intrygant, oszust, kłamczuch i cwaniak jest nieśmiertelny, ma swoje odbicia także w naszym tu i teraz? Sztukę Moliera (z nim w roli głównej) po raz pierwszy wystawiono w 1671 r. Autora zainspirowała włoska commedia dell'arte, z niej "wyjął" typowe postaci, gagi, sytuacje. Twórcy opolskiego przedstawienia idą tym tropem i mistrzowsko bawią się konwencją. W ich "Szelmostwach Skapena" są mocno przerysowane role, jest cięty dowcip, czasem na granicy tzw. dobrego smaku (fizjologia), gonitwy, kopniaki, pojedynki na kije... Zawrotne tempo, ruch w rytm muzyki wystawiają aktorów na ciężką próbę. Radzą sobie świetnie. Skapen, brawurowo grany przez Łukasza Bugowskiego (brawa!), choć typ spod ciemnej gwiazdy, da się lubić. Parę razy twórcy spektaklu mrugają znacząco do widza, czyniąc aluzje do polskiej rzeczywistości. Zadziwiająco świeżo brzmi też tyrada na temat sądownictwa, autorstwa Moliera. Scenografia także nawiązuje do źródeł (maski), a w wielkim lustrze wiszącym na scenie, obserwując tę komedię charakterów, może się przejrzeć każdy nas. Premierowa publiczność (głównie dorosła, ale przedstawienie adresowane jest do widzów od lat 10) wystawiła "Szelmostwom" najwyższą ocenę, nagrodziła owacją na stojąco.