Dawać mi siedzibę!!!
Czy krzyk i podskakiwanie z wrzaskiem: "Dawać mi siedzibę!!!" posłuży temu, że teatr naprawdę zostanie poważnie potraktowany? Wątpię - o lubelskim Teatrze Andersena, który domaga się nowej siedziby, pisze Bartłomiej Miernik w Lubelskiej Gazecie Teatralnej Proscenium.
W 2012 roku po całościowym remoncie rozpoczął swoją działalność Teatr Stary. Od 2013 roku w odrestaurowanym zabytkowym klasztorze powizytkowskim działa Centrum Kultury, zaś w połowie tego roku ma rozpocząć działalność Centrum Spotkania Kultur. Według opublikowanego właśnie na stronach PAP-u raportu "w Lublinie nakłady na kulturę wzrastają systematycznie od kilku lat - w 2010 r. wydano na te cele prawie 30,8 mln zł, a w 2015 r. było to już ponad 54 mln zł".
Otrzymałem na skrzynkę mailową informację z Teatru Andersena o gali przyznania dorocznych nagród. Napisano (interpunkcja i wyróżnienia autora maila): "Po raz pierwszy przyznano również ANTY-ZAPAŁKĘ ANDERSENA 2016. Ta anty-nagroda przeznaczona jest dla Wydziału Kultury lubelskiego Urzędu Miejskiego reprezentowanego przez dyr. Michała Karapudę za brak aktywności i pomocy przy rozwiązaniu trudnej sytuacji lokalowej lubelskiego "Andersena"- jedynego w mieście i regionie teatru dla dzieci".
Zdumiał mnie ten mail. Dyrektor teatru i aktorzy jakby zapomnieli, że są w stosunku pracy z urzędem miejskim. Dramatycznym, rejtanowskim gestem Arkadiusz Klucznik podał się miesiąc wcześniej do dymisji, a teraz - ta nagroda. Rozpaczliwy pomysł, moim zdaniem bardziej szkodzący niż przynoszący pożytek. Tak jakby doświadczony sternik Teatru Andersena zapomniał, jakie stanowisko piastuje i czym jest dyplomacja. Bo przecież tylko ktoś, kto naprawdę niewiele jeździ po kraju mógłby wpaść na tak poroniony pomysł. Lublin od lat wspaniale się rozwija. Nakładów na kulturę i samego pana Karapudy zazdroszczą nam Rzeszów i Białystok. Oczywiście wszyscy w mieście uważamy, że teatr powinien mieć nową siedzibę, co najmniej tak piękną i funkcjonalną jak Opole czy będący na razie w architektonicznych planach kielecki "Kubuś". Tylko czy krzyk i podskakiwanie z wrzaskiem: "Dawać mi siedzibę!!!" posłuży temu, że teatr naprawdę zostanie poważnie potraktowany? Wątpię.
