15 lat Teatru Dramatycznego m. st. Warszawy
Premierą "Zemsty" w dniu 27 listopada uczci Teatr Dramatyczny m. st. Warszawy 15-lecie swojego istnienia. W dniu 26 listopada otwarta została w foyer teatru zaprojektowana przez inż. Stanisława Zamecznika wystawa, obrazująca dorobek tej sceny, która stała się już nieodłączną częścią życia kulturalnego stolicy. 15 lat w życiu teatru - to bardzo dużo. Dowodzi tego historia Teatru Dramatycznego m. st. Warszawy. 88 premier, wiele prapremier sztuk polskich - to tylko liczby. Ale za nimi stoją wydarzenia artystyczne wielkiej miary. Na wyjątkową pozycję tego teatru w Warszawie złożyło się kilka przyczyn. Był to zawsze teatr kolektywnej pracy, teatr zespołu ludzi utalentowanych i wiele mających w teatrze do powiedzenia. Początkowo trzonem teatru byli: Marian Meller (dyrektor) Jan Świderski, Ludwik René, Jan Kosiński, Konstanty Puzyna i Stanisław Marczak-Oborski. Część z nich później odeszła, ale po dziś dzień pozostali w teatrze Ludwik René, Jan Kosiński i Stanisław Marczak-Oborski. To oni utrzymali ciągłość tego organizmu, nadali mu styl. Teatr Dramatyczny był od początku swego istnienia teatrem współczesnym i nowoczesnym. Wyrażało się to w doborze repertuaru, w stylu gry, reżyserii, scenografii, inscenizacji. Tu reżyserowali obok Ludwika René - Konrad Swinarski, Bohdan Korzeniewski, Adam Hanuszkiewicz, Gustaw Holoubek, Jan Świderski, Jan Bratkowski, tu projektowali obok Jana Kosińskiego inni wybitni polscy scenografowie: Andrzej Pronaszko, Władysław Daszewski, Ewa Starowieyska.
I co najważniejsze: Teatr Dramatyczny był zawsze sceną polskiego repertuaru współczesnego i nowych interpretacji dzieł naszych klasyków. Przedstawieniem "Zemsty" w reżyserii Gustawa Holoubka Teatr Dramatyczny pragnie uczcić swoje 15-lecie. Czegóż można życzyć tej zasłużonej scenie w dniu jej jubileuszu? Chyba przede wszystkim kontynuacji jej linii artystycznej, dalszych sukcesów w pracy nad repertuarem współczesnym polskim i zagranicznym, nad klasyką polską i światową. Można jej życzyć, by utrzymała i umocniła swą pozycję zdobytą w ciągu ubiegłych 15 lat, by miała nadal swój styl i swój profil, by można było nadal odróżnić zawsze przedstawienia Teatru Dramatycznego od spektakli innych scen warszawskich. Można jej życzyć tego napięcia ideowego i artystycznego, tej żarliwości w walce, o swój program ideowo-artystyczny, jaka cechowała Teatr Dramatyczny m st. Warszawy w ciągu jego dotychczasowej działalności.
