Olsztyn. Pożegnanie z "Klaunem"
Ze Sceny Margines Teatru Jaracza schodzi "Klaun", jedno z najmądrzejszych przedstawień, jakie widziałam. Pożegnanie z tytułem zaplanowano na 17 grudnia.
Autorem sztuki jest czeski pisarz Pavel Kohout. Urodził się w 1928 r. w Pradze. Zadebiutował w 1945 r. jako poeta. Był też dziennikarzem prasowym i telewizyjnym, dyplomatą, reżyserem i opozycjonistą, współtwórcą Karty 77 i politycznym emigrantem. Jego sztuki są wystawiane na całym świecie. W Jaraczu sztukę wyreżyserował Giovanny Castellanos. Wystąpił też w roli tytułowej, którą gra naprzemiennie z Pawłem Parczewskim. W Olsztynie pokazał się jako aktor po raz pierwszy. - Utożsamiam się z tą postacią - mówi reżyser. - Klaun jest osobą o gorącym, ufnym sercu, jest pokorny i radosny. Swoją radością chce się dzielić z innymi. Właśnie takie emocje noszę w sobie.
U Kohouta Klaun ma marzenie. Jest nim tresura lipicanów, zajęcie zarezerwowane dla dyrektora cyrku. Lipicany budzą marzenia, bo to najbardziej arystokratyczna końska rasa. Hodowane od XVI w. konie były starannie selekcjonowane pod względem cech fizycznych i talentów tanecznych. Klasyczny lipican jest siwy, dobrze umięśniony, ma lekko wygiętą szyję. Uczono je skomplikowanych kroków i figur. Lipicany pobudzają wyobraźnię artystów, pisarzy i zwykłych ludzi. Rozumiemy więc Klauna i jego marzenie. Castellanos stworzył na scenie prawdziwy cyrk. Inscenizacja wymaga od aktorów fizycznej sprawności na najwyższym poziomie. Bawią widza do lez, ale jednocześnie budują prawdziwy dramat. W okrutnego dyrektora wciela się Cezary Ilczyna. Jego prawą rękę, inspektora maneżu, gra Marcin Tyrlik, a teścia Klauna gra Artur Steranko. Rola Marcina Tyrlika w "Klaunie" zdobyła tytuł Teatralnej Kreacji Roku. Wszystkie postaci są przerysowane, jak to w cyrku. Ale nie znaczy to, że wyjdziemy z przedstawienia wyłącznie rozbawieni i zachwyceni inscenizacyjnymi efektami. Kohout jest pisarzem dla dorosłych.
Autorką scenografii jest Aneta Suskiewicz, muzykę skomponował Marcin Rumiński.
