Artykuły

Wielka gratka dla miłośników nowoczesnego baletu. Polski Teatr Tańca Ewy Wycichowskiej przywiezie w czerwcu do Opola dwa przedstawienia. Na Dużej Scenie Kochanowskiego zobaczymy "Minus 2" (9 czerwca) i "Dobrze, że tu jesteś" (10 czerwca).

Polski Teatr Tańca-Balet Poznań powstał w roku 1973 jako autorski zespół Conrada Drzewieckiego. Inspirując się m.in. polskim folklorem i techniką modern, Drzewiecki wypracował własną stylistykę, którą z powodzeniem uprawiał.

Od 1988 na czele PTT stoi Ewa Wycichowska, wcześniej -wieloletnia solistka Teatru Wielkiego w Łodzi, dziś także profesor sztuk muzycznych i kierownik Zakładu Tańca Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Objętemu przez siebie teatrowi nadała charakter "forum choreografów", zapraszając do współpracy wybitnych przedstawicieli polskiej i zagranicznej sceny tańca - z zespołem pracowali m.in Birgit Cullberg, Mats Ek, Órjan Andersson, Karinę Saporta, Ohad Naharin czy Yossi Berg, a także Jacek Przybyłowicz i Rafał Dziemidok. Przy zespole działa także Atelier Polskiego Teatru Tańca - otwarte na młodych choreografów.

Dobrze, że tu jesteś

Scenariusz, reżyseria, choreografia i opracowanie oryginalnych choreografii: Ewa Wycichowska. Muzyka: J.S. Bach, G. Bizet, Igor Strawiński, A. Piazzolla i inni.

To przedstawienie, które kontynuuje konwencję z cz. I pt. "Szkoda, że Cię tu nie ma", wtajemniczając widza w świat tańca, który staje się tu przewodnikiem po czasie przeszłym i zarazem wnika w wątki współczesne.

Spektakl dedykowany tancerzom, związanym z Polskim Teatrem Tańca, pozwala widzowi na uruchomienie śladów pamięci, odnalezienie tytułów i tematów, postaci i motywów choreograficznych, wspomnienie sylwetek choreografów i analizę bieżącego repertuaru, gwarantuje spotkanie z wybitnymi osobowościami artystycznymi, perfekcyjną techniką, mnogością stylów i odcieni języka choreograficznego, zanurzonego w przestrzeń teatralną i obraz filmowy.

"Dobrze, że tu jesteś" mając klasycznie amorficzny kształt gatunkowy teatru tańca sprzyja jednocześnie snuciu swojej własnej opowieści, niezależnie od historii i intencji twórców.

"Dobrze, że tu jesteś" Ewy Wycichowskiej wtajemnicza widza w świat tańca.W spektaklu bierze udział cały zespół Polskiego Teatru Tańca.

Minus 2

Jak deklaruje jego twórca, Ohad Naharin: "Minus 2" to forma rekonstrukcji. Lubię przerabiać, zmieniać istniejące fragmenty, stwarzać możliwość spojrzenia na nie z innej perspektywy. To zawsze uczy mnie czegoś nowego o mojej pracy i buduje nową kompozycję. Użyłem scen z różnych prac. To tak jakbym opowiadał tylko początek, środek lub koniec wielu historii, ale kiedy złożyłem je w całość, rezultat okazał się równie spójny, jak oryginał. Może nawet bardziej" - mówi jeden z najwybitniejszych choreografów współczesnych na świecie.

Naharin urodził się w 1952 roku w Izraelu. Swoją edukację taneczną rozpoczął w Batsheva Dance Company. W Nowym Jorku Naharin odbywał także pratykę taneczną w School of American Ballet i w Juilliard

School. Swoją karierę wykonawczą kontynuował w sławnej izraelskiej grupie Bat-Dor Dance Company, a następnie w legendarnym zespole Maurice'a Bejarta Ballet du XX-e Siecle. W 1980 roku Naharin wrócił do Nowego Jorku, gdzie zadebiutował jako choreograf. Stworzył Ohad Naharin Dance Company i przez 10 lat występował ze swoją grupą w Nowym Jorku i na scenach świata, ugruntowując pozycję wybitnego tancerza i choreografa. Jednocześnie realizował spektakle dla Kibbutz Contemporary Dance Company, Nederlands Dans Theater i Batsheva Dance Company, której dyrektorem artystycznym został w roku 1990 i pełni tę funkcję do dziś. Naharin prowadzi zespół w sposób wizyjny, nadając jego obliczu charakterystyczny kształt artystyczny, podziwiany i naśladowany na całym świecie. Wiele jego dzieł przeszło do kanonu współczesnego języka ruchu, stanowiąc punkt odniesienia dla choreografów i teoretyków analizujących fenomen teatru tańca. O współpracę z Ohadem Naharinem zabiegają najwybitniejsze zespoły na całym świecie. Artysta jest twórcą innowacyjnego języka ruchu GaGa, który przez swoją inwencję zrewolucjonizował metodę szkolenia tancerzy.

Koniec sezonu pełen promocji

Darmowe wejściówki na najnowsze przedstawienie i śmiesznie tanie bilety na największe hity opolskiej sceny to cenowe niespodzianki przygotowane przez teatr na zakończenie sezonu.

"Sen nocy letniej" - którego premiera dopiero przed nami - podobnie jak "Wesele na podstawie Wesela" został przygotowany w ramach projektu unijnego, więc widzowie nie zapłacą za jego obejrzenie. Darmowe wejściówki będą do odbioru w teatralnej kasie.

W terminie od 20 do 27 czerwca bilety na wszystkie spektakle ("Szklana menażeria" i "Szalone nożyczki") będą dostępne w promocji "Spektakl z buźką", czyli za połowę ceny.

Bilety na przebojowe przedstawienie "Naprawdę nie dzieje się nic... czyli piosenki z Opola" można kupić za jedyne...5 złotych.

Jeszcze tańsze będą bilety na uwielbianą przez dzieci "Królową Śniegu". Uwaga, uwaga! - wydamy na nie zaledwie 250 groszy!

W tym roku obchodzimy w Polsce 250-lecie teatru publicznego. Głównym wydarzeniem obchodów jest akcja Bilet za 250 groszy. 23 maja - który stanie się Dniem Teatru Publicznego - we wszystkich teatrach zostaną zagrane spektakle z biletami w specjalnej cenie. To powszechna, ogólnopolska akcja umożliwiająca każdej osobie w kraju zakup biletu do teatru za symboliczne 250 gr.

Piosenki z Opola wracają na scenę

Niezwykle popularne przedstawienie zostało wznowione z okazji Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Zobaczymy je tylko raz, 3 czerwca. Bilety - po 5 zł.

Przedstawienie "Naprawdę nie dzieje się nic... czyli piosenki z Opola" obejrzało - i śpiewało razem z aktorami - ponad 9 tysięcy widzów. - To fenomen, jeśli chodzi o odbiór publiczności. Każdy spektakl kończył się owacją na stojąco - mówi Katarzyna Dudek, kierownik literacki "Kochanowskiego".

Premiera widowiska odbyła się 19 marca 2011 roku. To było wydarzenie bezprecedensowe, bo materiałem dramaturgicznym stały się piosenki festiwalowego Opola, które przez czterdzieści lat opisywały polskie lęki, radości, tęsknoty, kondycję człowieka uwikłanego w zmieniającą się rzeczywistość polityczną, historyczną i społeczną. " Platformą dla wykonania ponad pięćdziesięciu (!) piosenek stała się hala główna opolskiego dworca PKP. Pieczołowicie przygotowana scenografia, odzwierciedlająca najważniejsze szczegóły tego miejsca, robi duże wrażenie - pisała Katarzyna Majewska. - Na scenie możemy zobaczyć kasy biletowe, okienko informacji, biuro rzeczy znalezionych, stoisko prasowe, biuro dyżurnej ruchu oraz kawiarnię."

Przedstawienie Tomasza Koniny, pod kierownictwem muzycznym Radosława Wociala to kapitalna okazja do refleksji. Widzowie na nim się bawią, wspominają, wzruszają. Znowu będą mogli to zrobić, podczas tegorocznego festiwalu.