Artykuły

Mikołaj Gogol był jednym z naj­sławniejszych pisarzy dziewiętna­stowiecznej Rosji.Miał nadzwy­czajny dar obserwacji i ogromne poczucie humoru; spojrzeniem sa­tyryka łowił komizm w każdej sytuacji. Dzięki temu jego sztuki teatralne,jak "Ożenek",czy "Rewi­zor",tłumaczone na wiele języków - grywane są od przeszło stu lat z ogromnym powodzeniem. Pomysł napisania "Ożenku" pod­sunął Gogolowi Puszkin. Ta pozor­nie niewinna historyjka o konku­rentach do ręki bogatej mieszczki,Agafii Tichonowny,córki kupca - była w istocie rzeczy bezlitosną sa­tyrą na środowisko urzędnicze Ro­sji. Na tych wszystkich "czynowników" bezmyślnych,tępych i zacofanych. Gogol odmalował w spo­sób wyrazisty atmosferę państwa carów,gdzie pod rządami Mikoła­ja I zwanego Pałkinem - każda śmielsza myśl tępiona była w spo­sób bezlitosny.

Centralną postacią komedii jest Podkolesin,przysięgły stary kawa­ler,niedołęga. Podkolesin niby chce się ożenić,ale właściwie...nie chce. Energiczna swatka,Fiokła Iwanowna i nie mniej energiczny jego przyjaciel,Koczkariew - zaciąga­ją go w końcu do domu przyszłej narzeczonej. Do ręki bogatej kupcówny są jednak i inni konkurenci: Anucz­kin - były wojskowy,oficer ma­rynarki na emeryturze - Żewakin, Jaicznica - urzędnik i kupiec,Starikow. Każdy z nich został przez autora zarysowany nadzwyczaj wy­raziście. Rozmowa jaką prowadzą w salonie Agafii - pozwala nam wszechstronnie ich poznać.

"Ożenek" był grany na scenach polskich wiele razy. Ostatnio wy­stawiono go znów na scenie Teatru Dramatycznego w Warszawie. Sztu­kę reżyserował Jan Świderski,a główną postać Podkolesina,kreuje Aleksander Dzwonkowski.