Poznań. Sterna-Wachowiak ponownie prezesem
16 grudnia podczas zebrania Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w Poznaniu wybrano nowego prezesa i zarząd. Na czele tej organizacji, po raz kolejny z wyboru pisarzy, stanął Sergiusz Sterna-Wachowiak, poeta, prozaik, eseista, krytyk literacki, autor szesnastu książek, dramaturg Teatru Nowego w Poznaniu.
Rozpoczął on tym samym swoją piątą kadencję prezesa, którym jest od dwunastu lat (kadencje w SPP są trzyletnie). Sterna-Wachowiak jest także członkiem PEN-Clubu i Zarządu Głównego SPP w Warszawie. Pisarze zobowiązali prezesa i kierowany przez niego Zarząd do rozpoczęcia starań o powstanie w Poznaniu instytucji Domu Pisarza wzorem miast Europy Zachodniej, jak też o założenie w Poznaniu miesięcznika literacko-eseistycznego.
Koledzy pisarze zgotowali Sternie-Wachowiaki owację i podziękowali mu za dotychczasową działalność na rzecz wielkopolskiego środowiska literackiego kwiatami, podkreślając szczególnie jego zasługi dla kreacji życia literackiego, stworzenia mitografii historycznych Kresów zachodnich oraz imponującej działalności wydawniczej. Podkreślono znaczenie dla wielkopolskiego życia literackiego prowadzonej przez Sternę-Wachowiaka Sceny Verbum Teatru Nowego i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, cyklu spotkań autorskich prowadzonych przez Tadeusza Żukowskiego w Klubie "ZAK", prowadzonych przez Andrzeja Sikorskiego spotkań z pisarzami w cyklu Dialogi poetyckie w Piwnicy Duchowej Ojców Karmelitów, kierowanego przez Jerzego Grupińskiego Klubu Literackiego w Centrum Kultury "Zamek", jak też Salonu Literackiego Arkadiusza Pacholskiego w Kaliszu czy wieczorów z cyklu Panorama literacka Wojciecha Gawłowskiego w Ostrowie Wielkopolskim.
Z poznańskim SPP blisko związane są m.in. "Gazeta Malarzy i Poetów" i wydawnictwo Biblioteka "Telgte" Romana Bąka, a kierowane przez Sternę-Wachowiaka Wydawnictwo SPP prowadzi m.in. renomowaną serię książek poetycko-malarskich i znane serie książkowe Tropami pisarzy na Kresach zachodnich, Pasaże i palisady oraz Wielkopolski Parnas literacki.
Sergiusz Sterna-Wachowiak (pseudonimy SSW, Konrad Surgeński, Paweł Hetmański) - poeta prozaik, eseista, krytyk literacki, tłumacz, edytor, autor scenariuszy teatralnych, radiowych i telewizyjnych - urodził się 18 lipca 1953 roku w Lesznie. Syn pisarza i tłumacza literatury niemieckiego obszaru językowego Eugeniusza Wachowiaka. Lata 1961-1972 spędził we Wschowie, gdzie ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Tomasza Zana. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1977), studiował trybem indywidualnym także wybrane zagadnienia filozofii, historii sztuki i historii kultury (1973-1977).
Od 1972 roku mieszka i tworzy w Poznaniu, od roku 2000 w Suchym Lesie, na Górze Moraskiej. Podczas studiów był przewodniczącym Koła Naukowego Historyków i Teoretyków Literatury UAM (1973-1977), inicjatorem i redaktorem naczelnym niezależnej mówionej gazety uniwersyteckiej "Struktury II" (1975-1977) oraz kierownikiem literackim studenckiego Teatru "Maya". Jako poeta i krytyk literacki debiutował w roku 1971 na łamach "Nadodrza" i "Życia Literackiego". Współpracownik wielu czasopism literackich, stały współpracownik "Twórczości" (1974-1981), członek kolegium redakcyjnego "Integracji" (Warszawa 1980-1981). Po Sierpniu 1980 publikował w obiegu niezależnym, po 13 grudnia 1981 w obiegu podziemnym. Delegat podziemnych struktur polskiego życia literackiego na ogólnopolskie spotkania w Tyńcu i Poznaniu (1985), członek Ogólnopolskiej Komisji Krytycznoliterackiej Towarzystwa im. Adama Mickiewicza w Warszawie, w latach 1986-1991 uczestnik poznańskiej literackiej, wolnej gazety mówionej "Struktury III". Uczestnik na zaproszenie Lecha Wałęsy Forum Kultury (Warszawa 1989). Recenzent warszawskich "Nowych Książek", współzałożyciel i redaktor "Gazety Malarzy i Poetów" w Poznaniu, członek rady redakcyjnej "Przeglądu Powszechnego" w Warszawie, stały współpracownik "Akcentu" w Lublinie.
Autor tomów wierszy Na odlot (1972), Mój surrealizm (1974), Śpiewające rynny (1977), Może usłyszysz (1977), Wieża ciemności (1986), Papierowy lampion (2000), współautor poetyckiej "antologii pięciu" Rzeczywiste (2003), autor powieści Kopiejeczka (1979) i Iskra lejdejska (1982), tomów esejów i szkiców Fizjologia słowa (1979), Głowa Orfeusza (1984), Miąższ zakazanych owoców (1985), Szyfr i konwencja (1986). Autor antologii dwudziestowiecznej poezji polskiej Polnische Lyrik aus hundert Jahren (Hamburg 1997).
Laureat m.in. Nagrody Niezależnych im. 3 Maja (1985) i Nagrody "Pióra" za całokształt twórczości (1989). Jego twórczość była przekładana na język niemiecki, angielski, francuski, rosyjski, węgierski, serbo-chorwacki, czeski i bułgarski. Autor programów telewizyjnych (m.in. cyklicznych programów Telewizji Polskiej w Poznaniu Słowa i sensy oraz Światło z popiołu i telewizyjnych reportaży literackich Leonie Ossowski w Osowej Sieni oraz Ach, ty stara ziemio. Johannes Poethen), od roku 1991 gospodarz (do roku 1999 z Milanem Kwiatkowskim) wieczorów dyskusyjnych Scena Verbum Teatru Nowego i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w Poznaniu, podczas których przeprowadził dotąd sześćdziesiąt dwie publiczne dysputy m.in. z Janem Józefem Szczepańskim, o. Wacławem Oszajcą SJ, Zofią Kucówną, Agnieszką Osiecką, Hanną Krall, Andrzejem Szczypiorskim, ks. prof. Józefem Tischnerem, Jackiem Kuroniem, Jackiem Kaczmarskim, Andrzejem Drawiczem, Krystyną Miłobędzką, Andrzejem Falkiewiczem, Jerzym Ficowskim, Sergiejem Awierincewem, Józefem Szajną, Bogusławą Latawiec, Edwardem Balcerzanem, Czesławem Miłoszem, Władysławem Bartoszewskim, Joshuą Sobolem, Markiem Edelmanem, Ernestem Bryllem, Stefanem Bratkowskim, Zbigniewem Zapasiewiczem, Egonem Naganowskim, Mario Vargasem Llosą, Izabellą Cywińską, Erwinem Axerem, Janem Nowakiem-Jeziorańskim, Szewachem Weissem, ks. abp Stanisławem Gądeckim, Michaelem Schudrichem, Krystyną Jandą.
Współpracownik, recenzent wewnętrzny i autor esejów programowych poznańskiego Teatru Nowego (1980-1999), w roku 1999 objął fotel kierownika literackiego i dramaturga Teatru Nowego im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu.
