Śluby panieńskie
W sobotnim (22 X) teleranku teatralnym raz jeszcze Aleksander Fredro. "Śluby panieńskie" w reżyserii Bohdana Korzeniewskiego, podobnie jak i wcześniejsze spektakle cyklu "Historia dramatu polskiego", mają urok starego albumu. Przypominają w kreacjach sprzed lat młodość aktorów dziś dojrzałych, uznanych, cenionych. Takie powroty w czas miniony są atrakcyjną ofertą programu, choćby z tego powodu, że zabawa w cofanie zegara nie jest możliwa w życiu, że pozwala na nią tylko ów cud techniki, obraz filmowy bądź telewizyjny.
W "Ślubach panieńskich" szczególnie dwie role są materiałem dla niezapomnianych kreacji - Klara i wuj Radost. Obydwu postaciom dał reżyser odtwórców jakich "ze świecą" znaleźć już trudno na scenach. Mają temperament, osobisty urok i potrafią "rozluźnić" rolę odcieniem autoironii - wobec postaci i aktorskiego ja. Dlatego tak miło słuchać ich i patrzeć, gdy rozsiewają wokół tyle naturalnego humoru. Stanisława Celińska (Radosta gra Igor Śmiałowski) jako Klara najbardziej spełniała w tym przedstawieniu zamysł reżysera, który w kilku swoich inscenizacjach Fredry szukał sposobu ocalenia świata tych uroczych komedii dla współczesnego widza. Dlatego też zaludniał wiejskie saloniki "szlacheckich gniazd" postaciami żywymi w miejsce figur muzealnych. Udało mu się to w przypadku telewizyjnej inscenizacji "Męża i żony". Zobaczymy czy także przy okazji ślubów i zalotów zakochanych panien i młodzieńców, którzy cierpią bardzo, zręcznie plotą intryżki, wzdychają głęboko i bawią się przednio pod czujnym okiem pani Dobrójskiej. W pozostałych rolach: Krystyna Chmielewska, Andrzej Seweryn, Andrzej Zaorski, Aleksandra Karzyńska, Igor Śmiałowski i Tadeusz Cygler. Scenografia - Marcin Stajewski, realizacja TV - Alicja Ślężańska.
