Stary Fredro jaki młody
Kiedy szesnastoletni Aleksander Fredro zaciągał się w roku 1809 do napoleońskiej armii u ks. Józefa Poniatowskiego przez myśl mu nie mogło przejść, że już kilka lat później zamieni szablę na pióro. A jednak - odznaczony Virtuti Militari i Legią Honorową młody kapitan natychmiast po powrocie w rodzinne strony w pobliże Lwowa zabrał się do lektur i pisania.
Po pierwszej, niezbyt udanej twórczej próbie, następna - warszawska premiera "Pana Geldhaba" w roku 1818 - przyniosła mu prawdziwy sukces.
W ciągu następnych pięciu lat wystawił w Warszawie siedem komedii, a tylko w roku 1826 następne trzy dramaty m.in. "Damy i huzary".
Najlepszy okres twórczości Fredry, to lata po roku 1830 - powstają wtedy "Śluby panieńskie", "Pan Jowialski", "Zemsta" - wystawiane odtąd w teatrach lwowskich.
Siła komiczna fredrowskich dramatów, wyrazistość i barwność ich bohaterów, bezlitosne niekiedy spojrzenie autora na ludzkie przywary, ale i ciepły, wyrozumiały stosunek do romantycznych uniesień młodości - wszystko to sprawia, że Fredro, także dla współczesnego widza pozostaje mistrzem wdzięku i humoru. Dlatego z całym przekonaniem polecić mogę fredrowski festiwal w telewizyjnym cyklu "Z archiwum Teatru TV". Oglądamy w nim realizacje, które dzięki znakomitym wykonawcom i inscenizacji zasługują na miejsce w historii polskich dokonań teatralnych.
"Rewolwer" - to jedna z ostrzejszych komedii Aleksandra Fredry, satyra na chciwość, zakłamanie, oportunizm. Spektakl wyreżyserował w roku 1977 wielki aktor Jan Świderski, który także w nim wystąpił, a obok niego m.in. Barbara Wrzesińska, Marek Walczewski, Jan Kobuszewski, Wiesław Gołas i Marek Kondrat.
Zmarły w 1988 roku artysta miał w swym dorobku wiele wspaniałych ról, klasycznych i współczesnych, a repertuar fredrowski był mu szczególnie bliski - osiągnął w nim też prawdziwą doskonałość.
