Aleksander Fredro: "Damy i Huzary"
24 XII godz. 20.35 p. 1
Twórczość Fredry cechuje swoista odrębność na tle literatury jego epoki. W licznych sporach starano się rozstrzygnąć, czy Fredro jest, czy nie jest pisarzem romantycznym. Spór ten zostawiając historykom literatury, trzeba jednak zauważyć, że biografia pisarza miała w tej odrębności niewątpliwy udział. Fredro wstąpił do wojsk Napoleona i jako młodziutki oficer znalazł się w Paryżu. Tam poznał wywodzącą się od Moliera komedię klasycystyczną. Pod urokiem literatury francuskiej rozwija potem pomysły komediowe, nie stroni też od konceptów farsowych. Co prawda tradycja literacka Oświecenia, która z komedii robiła narzędzie do karcenia złych obyczajów, i u Fredry dojdzie do głosu, ale akcenty te nigdy nie wysuną się na plan pierwszy. Zwłaszcza "Damy i huzary" (1825), bliskie momentami farsy, obliczone są przede wszystkim po prostu na wywołanie śmiechu, choć nagromadzenie karkołomnie śmiesznych kawałów nie przysłania przecież prawdy życiowej.
