Artykuły

Radosław Rychcik zdecydował się opowiedzieć Mickiewiczem o segregacji rasy.

Na scenie Joker i Marilyn Monroe śpiewający amerykań­skie piosenki, a w tle informa­cje o zabójstwie Johna F. Kennedy'ego - tak rozpoczyna się najnowsza premiera Teatru No­wego, Radosław Rychcik zde­cydował się pokazać "Dziady" w kontekście kultury amery­kańskiej jako uniwersalny tekst o wykluczonych.

- Mówimy Mickiewiczem, ale w sposób nieortodoksyjny. Chcemy zająć się absolutnie wydawałoby się abstrakcyjnym tematem jak na "Dziady", czy­li segregacją rasową i rasizmem - mówi. Reżyser przekonuje, że "Dziady" nie muszą mówić tyl­ko o polskich tragediach i na­szym dążeniu do niepodległoś­ci, ale mogą odnosić się do glo­balnej historii.

- W trzeciej części młodzi chłopcy siedzą w celi dlatego, że mówili po polsku. Za to, że chce im się śpiewać piosenki. Ta martyrologiczna cecha dzie­ła Mickiewicza wydała mi się bliska poetom murzyńskim - przekonuje.

Kultura amerykańska w je­go "Dziadach" przejawia się nie tylko w tematyce, ale też w popkulturowej formie. Na scenie pojawiają się nie tylko wspomniany Joker i Marylin Monroe, ale także bliźniaczki z "Lśnienia" i Stephen Hawking. Chór to girlsband śpiewający piosenki z lat sześćdziesiątych. "Dziady" to już nie malowniczy, ludowy rytuał, a rozrywka, atrakcyjne widowisko w służbie spraw słusznych i szlachetnych". Przywoływani są wieszcze, którzy potrafili słowem zmieniać świat, stali zastrzeleni: John Lennon, Martin Luther King i John F. Kennedy.