Artykuły

Na premierę "Tabu" Jacka Bo­cheńskiego - zaprezentowany przez STS monodram w wykonaniu Kali­ny Jędrusik - wybierałam się z ogromnym zainteresowaniem. Cenię bowiem bardzo twórczość autora świetnego "Boskiego Juliusza", ob­serwuję z sympatią - niewolne od potknięć - poszukiwanie własnej osobowości aktorskiej przez Kalinę Jędrusik. Jednak spektakl "Ta­bu" rozczarował mnie. Dlaczego? Przede wszystkim - banalna wy­dała mi się treść spowiedzi trzech zakochanych Hiszpanek - kobiet żyjących w trzech epokach. Opo­wiadanie każdej następnej jest roz­winięciem myśli i uczuć poprzed­niej, przez co autor kreśli zbioro­wy niejako portret kobiety, której rozmaite "tabu" staje na przeszko­dzie doznania szczęśliwej miłości. Jest to chwyt formalny nader efek­towny, co z tego jednak, skoro treść przeżyć owej zbiorowej bohaterki - pozostawia widza obojętnym. Dziw­nie sztuczna i minoderyjna wydała mi się opowieść o przeżyciach śred­niowiecznej zakonnicy, podobnie jak wynurzenia zawiedzionej kobiety w części trzeciej spektaklu. Naj­bardziej żywą częścią monodramu jest partia środkowa, w której mło­da kobieta kreśli obraz swej nie­udanej miłości do pewnego orto­doksyjnego komunisty, a tłem akcji jest Hiszpania z okresu wojny do­mowej. Naszkicowany przez autora w tym fragmencie portret dziewczy­ny czułej, lekkomyślnej, nieco cy­nicznej - najbardziej chyba odpo­wiadał możliwościom aktorskim Ka­liny Jędrusik. W tej też części spek­taklu - oddała ona z finezją grę nastroju bohaterki, umiejętnie wy­korzystując elementy autoironii i humoru, zawarte w tekście.

Jako całość jednak - "Tabu" nie wydaje mi się najszczęśliwiej do­branym tekstem dla zaprezentowa­nia możliwości aktorskich Kaliny Jędrusik, nie stanowiąc też chyba najlepszej wizytówki dla twórczości Bocheńskiego. Ciekawszy byłby na pewno monodram oparty na "Bos­kim Juliuszu", a Kalina - lepsza w utworze prostszym, mniej kotur­nowym, gdzie jej dar nawiązania kontaktu z widzem i spontaniczny wdzięk znalazłyby pełne oparcie w tekście.