Ludowo i po polsku
"Kot w butach" w reż. Stanisława Ochmańskiego w Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie. Recenzja Aleksandry Czapli w Gazecie Wyborczej - Katowice.
Artyści scen dziecięcych z takim samym zapałem wracają do magii klasyki, jak poszukują nowoczesnych rozwiązań teatralnych. Wszystko, by zachwycić młodego widza z pokolenia multimedialnych obrazów.
Teatr Dzieci Zagłębia sezon rozpoczął klasycznie "Kotem w butach" - bajką znaną w przeróżnych wersjach (z tą najsłynniejszą Brzechwy), korzystając z tekstu Hanny Januszewskiej. Ludowo i po polsku: dziedzic na włościach, piękna Zosia w Jaśku z młyna zakochana i Kot spacerujący na wiejskim płocie. Nie byłoby w tym świecie nic zaskakującego, gdyby nie odrobina magii, bez której bajki obejść się nie mogą. Szlacheckie drewniane włości i młyn ulokowano obok posępnego szkieletu zamczyska, poczciwi bohaterowie mieszkają w sąsiedztwie demonicznego czarnoksiężnika, który gnębi poddanych groźnymi zaklęciami, zaś po scenie przechadza się kudłaty Kot nie do końca pospolity, bowiem biegły w ludzkiej mowie i śpiewaniu. Wszystko przygotowano z myślą oczarowania młodych widzów: efekty świetlno-dźwiękowe, szczególnie groźne, gdy towarzyszą zabiegom magicznym, liryczne piosenki, dowcipne kreacje aktorów oraz lalki we wspaniałych, zwiewnych kostiumach. Efektownie, jednak bez efektu - wszystko za sprawą braku nagłośnienia. Siedziałam na widowni wśród przedszkolaków, które są publicznością wyjątkowo hałaśliwą (przywilej wieku najmłodszego). Tym samym ani ja, a tym bardziej mali zainteresowani nie słyszeli połowy bajki. Nie usłyszeli, nie zrozumieli, zaś nie śledząc wątku akcji, zaczynali się najzwyczajniej w świecie nudzić. Jeżeli w przyszłości na będzińskiej scenie uda się nie tylko zobaczyć, ale i usłyszeć "Kota w butach" - nie pożałują i dorośli, i najmłodsi.
