Porywający taniec, znakomite kostiumy
"Kopciuszek" w chor. Włodzimierzy Kucy w Częstochowskim Teatrze Tańca. Pisze Tadeusz Piersiak w Gazecie Wyborczej - Częstochowa.
Podczas półtoragodzinnego przedstawienia tańczyli wszystko - od klasyki, przez jazz, po hip-hop. Kolejna premiera Częstochowskiego Teatru Tańca już za nami. Były owacje, kwiaty, ukłony i łzy wzruszenia
Przyjęcie "Kopciuszka" - jak innych premier Teatru Włodzimierza Kucy - entuzjastyczne. Znów zasłużenie.
Znów - ponieważ "Kopciuszek" jest już 12 przedstawieniem przygotowanym przez Włodzimierza Kucę i jego współpracowników.
Ponieważ premiery robią mniej więcej raz na rok - z prostego rachunku wynika, że Teatr Tańca jest z częstochowianami 12 lat (a nawet więcej). Już pierwsza premiera z 2001 roku "Dworzec ZOO" była wydarzeniem. Zespół i osobno jego animator zostali zwycięzcami naszego plebiscytu "Najlepsi w kulturze". Przypomnijmy jednak, że przed tym sukcesem, odniesionym pod nazwą Teatru Tańca Politechniki Częstochowskiej, Kuca prowadził swoich tancerzy jakiś czas przy Spółdzielni Mieszkaniowej "Nasza Praca" jako zespół META - Młodzieżowa Estrada Taneczna.
Laury z 2001 roku nie były przecież jedynymi, jakie spotkały tancerzy podczas dziesięciolecia. Teatr zdobywał wyróżnienia grupowe i indywidualne podczas Tyskich Spotkań Teatralnych. Włodzimierz Kuca za pracę z podopiecznymi dostał Nagrodę Prezydenta Częstochowy w dziedzinie kultury. Osobne sukcesy odnosił składowy zespół Teatru, dziecięca grupa Perfect. Doświadczenie i sukcesy artystyczne Teatru Tańca, nie były argumentem dla władz Politechniki, by wymówić zespołowi akademickość. Po oderwaniu od uczelni Kuca nazwał swoją grupę Częstochowskim Teatrem Tańca i prowadzi go niezależnie. Z Akademickim Centrum Kultury Politechniki Częstochowskiej współpracuje od trzech lat na przyjacielskich zasadach.
W przeszłości kanwą przedstawień robionych prze Kucę jako reżysera i choreografa bywała dorosła literatura i własne pomysły narracyjne. Często autor przedstawień sięgał po archetypiczne teksty naszej kultury, jak mity o Feniksie, Edypie czy legendę Draculi oraz dzwonnika z Notre Dame. Tym razem wybrał doskonale znaną bajkę o Kopciuszku. Lubianą przez nas w adaptacjach Charlesa Perraulta czy braci Grimm. Jednak Kuca znalazł na nią inny - atrakcyjny sposób. Historię sieroty nękanej przez macochę i przybrane siostry, która za sprawa wróżki zdobywa swego księcia, łączy z innym popularnym w bajkach wątkiem - ożywających zabawek. To pozwala mu wykorzystać na scenie większą część zespołu, urozmaicić wykorzystywane kostiumy, a wreszcie zbudować imponującą scenografię.
Tłem tanecznych scen i solówek jest bowiem wymyślony przez Kucę regał z zabawkami. Z wysuwaną szufladą, z której np. wylatuje skrzydlata wróżka. Tak już z Teatrem Tańca bywało: gdy kurtyna szła w górę, publiczność z zadziwienia otwierała szeroko oczy. Do tego dołóżmy przemyślane i dopracowane kostiumy, witane przez obecne na sali panie (w większości) szeptanym: "ooo!", jak w przypadku pojawienia się Kamila Kucy jako Księcia (choć to chyba nie tylko kostiumu sprawa). Z Kopciuszkiem (Martyną Rak) stanowią wdzięczną i bardzo sprawną tanecznie parę. To kolejne pokolenie solistów teatru, święcące triumfy na naszych oczach. Wspierają ich bohaterowie wcześniejszych przedstawień, jak wyróżniona w Tychach Marta Gierczak (Wróżka) czy weterani Piotr Majer oraz Bazyli Ogiński w rolach Krasnali. Oni i cały zespół podczas półtoragodzinnego przedstawienia tańczą wszystko - od klasyki, przez jazz, po hip-hop. Półtorej godziny minęło zresztą jak chwila.
Potem były owacje, kwiaty, ukłony i łzy. Nie tylko dlatego, że salę wypełniały w większości rodziny i przyjaciele tancerzy, dawne członkinie zespołu. Premiera - amatorskiego przecież zespołu - naprawdę zasługiwała na brawa. Bili je solidarnie honorowi goście premiery, a w tym gronie - jak nigdy chyba w częstochowskiej kulturze - dwaj prezydenci, szef rady miasta oraz przewodniczący Komisji Kultury. Wszyscy - dodajmy - z towarzyszącymi im dziećmi.
