Komedia dell'arte dla wczesnych nastolatków
"Arlekin w tarapatach" w reż. Simony Chalupovej w Teatrze Arlekin w Łodzi. Pisze Leszek Karczewski w Gazecie Wyborczej - Łódź.
Simona Chalupova wyreżyserowała w Teatrze Lalek "Arlekin" komedię dell'arte z patronem sceny w roli głównej
Jeśli komedia dell'arte, to o miłości. W spektaklu "Arlekin w tarapatach" obiektem westchnień jest piękna Izabellina (Ewa Mróz-Cisz, bez maski). Kocha ją Arlekin (Marcin Truszczyński). Tę miłość wyraża serduszko pulsujące na czerwono, po podłączeniu do bateryjki... Konkurentem jest Pantalone (Maciej Piotrowski), jego pan, a do tego stryj podlotka. Akcję stanowią kolejno nanizane paciorki lazzi, czyli błazeńskie scenki. Są nimi np. przekomarzania starych małżonków - bo stryj żyje pod jednym dachem z Fortissimą o bujnych kształtach (Beata Sadkowska-Steczek). Ale także burleskowe gagi, w rodzaju utykania dwóch osób we framudze drzwi. Choć ruchowych wygłupów w spektaklu inspirowanym komedią dell'arte zdecydowanie brakuje. Podobnie jak improwizacji.
Nie wszystkie dowcipy śmieszą jednakowo, dlatego czasem przedstawienie traci wartkie tempo. Za to na pewno do słownika widzów trafią teksty Pulcinelli - Chińczyka. Wysoki, chudy Robert Wojciechowski pokracznie zgina się w służalczym azjatycko-akwizytorskim pokłonie. I na każdą zagwozdkę bohaterów, wyciągając jakiś przeceniony towar ze swojego kramu, odpowiada "To już nie jest żaden problem". Jest jeszcze kapitalny piesek Nero - lalka na kiju przypominająca futrzanego mopa - za którego szczekają aktorzy.
W "Arlekinie" powstało przedstawienie dla wczesnych nastolatków. Erotyczna intryga wynagrodzi im smutną konieczność wyprawy do teatru. Aktorzy z wyczuciem dostosują temperaturę dowcipów do wieku widzów. Wszak nie wszyscy muszą w Izabellinie dostrzec nimfetkę...
