Artykuły

A na wielkiej scenie Teatru Polskiego szokująca mieszanka poezji z groteską, wzniosłych idei z sex-paradą, naturalizmu z sur­realizmem, satyry z baśniową igraszką, czyli SZKARŁATNY PYŁ Sean O'Caseya. O'Casey, pa­triota, walczący czynem i piórem o samodzielność Irlandii, mieszka­jący w znienawidzonej Anglii, au­tor "Cienia bohatera" i rewolucyj­nych "Czerwonych róż dla mnie", stworzył w SZKARŁATNYM PY­LE pełną paradoksów, przewrotną opowieść o zemście irlandzkiej przyrody i irlandzkich sił natury nad dwójką potwornie głupich angielskich snobów (znakomity w nadętej głupocie Igor Przegrodzki i przezabawny humorem Buster Keatona - Andrzej Mrozek), któ­rzy zakupiwszy stary irlandzki za­mek, starają się go zaadaptować do potrzeb swojego snobizmu.

Wspaniały, obrośnięty prawdziwym bluszczem, nastroszony galeryjkami, wieżyczkami, okapami kominka za­mek - zbudowali na kolosalnej scenie Teatru Polskiego Lidia i Jerzy Skar­żyńscy. W tej pompatycznej scenerii Piotr Paradowski poprowadził spek­takl w zawrotnym tempie, kontrastu­jąc i splatając lirykę z groteską, patos z błazenadą, sceny wręcz naturalistyczne z konwencją operową (bardzo do­bra muzyka Zbigniewa Piotrowskie­go!). Co się tam nie dzieje. Na scenie pada rzęsisty deszcz... ulewa pluskają­ca prawie cały II i III akt, szumiąca po parasolach i ziemi, gigantyczny wa­lec drogowy wtacza się do wnętrza zamku, wzniecając tumany pyłu i gruchocąc wszystko po drodze, robotnik naprawiający dach wypada z pułapu i prowadzi dialog wisząc głową na dół kilkanaście metrów nad ziemią, po sce­nie biegają żywe kury i "jak żywa" groteskowa krowa, piękne dziewczęta: (kochanki angielskich snobów) ucieka­ją od swych opiekunów biegnąc pół­nago przez ulewę, wody rzeki przer­wawszy tamę, niszczą cały zamek, a z rozpadającego się w gruzy potę­żnego kominka wyłazi gigantyczny skorupiak...