Jak być szczęśliwym
"Tajemnica czarciego błota" w reż. Małgorzaty Kamińskiej-Sobczyk w Teatrze Lalek Pleciuga w Szczecinie. Pisze Ewa Podgajna w Gazecie Wyborczej - Szczecin.
"Tajemnica czarciego błota" stawia kilkuletnim widzom podstawowe pytanie egzystencjalne - czy warto mieć, czy być?
Baśń ma prościutką fabułę napisaną na miarę potrzeb najmłodszego widza. Dla ubogiego Jaśka bycie szczęśliwym to posiadanie kosztownego stroju, powozu, pałacu i worka dukatów. Dlatego udaje się nad zaklęte jezioro, gdzie rządzą trzy wiedźmy: Straszygęba, Śmieszygęba i Płaczygęba, i za wymarzone bogactwa ofiaruje każdej z nich na dziesięć lat siebie za męża. Bo wszechwładne wiedźmy też marzą o szczęściu, tyle że dla nich jest ono... zamążpójściem. Przez setki lat nie znalazł się nikt, kto by chciał wziąć sobie wiedźmę za żonę. Pakt z czarownicami doprowadza jednak Jaśka niemal do śmierci (interesujący pomysł z pokazywaniem coraz starszego bohatera), ale jak to w baśniach dla najmłodszych bywa - wszystko zakończy się dobrze.
Historia opowiedziana została prostą narracją, czasami mrugającą do dorosłej publiczności (np. "przed ślubem płaczą panny, po ślubie mężowie" - wyrokuje drzewo). Autorka baśni i jej reżyserka Małgorzata Kamińska-Sobczyk postawiła na baśniową prostotę, także w oprawie plastycznej przedstawienia. Cała historia dzieje się na ciemnej scenie, na tle dominującej wielkiej gadającej wierzby (najlepsza, a przecież niemal słuchowiskowa rola w tym spektaklu - Leszka Czyża), która porusza ustami i mruga oczyma, ale to wystarcza, żeby na kilkulatkach zrobić wrażenie.
Nie ma w tym przedstawieniu wielkiej artystycznej wizji, za to trudno nie doceniać jego dydaktycznego przesłania, którym teatr wspomaga rodziców w wychowywaniu ich pociech. Nie to, co posiadamy, decyduje o tym, że jesteśmy w życiu szczęśliwi, bycie szczęśliwym to bycie dobrym dla innych.
Bo takie nadeszły konsumpcyjne czasy, że już kilkulatkom nieobcy jest materializm, rozpalany co wieczór reklamami przed dobranockami.
