Artykuły

W "(A)pollonii" reżyser "Kruma" i "Aniołów w Amery­ce" pyta o sens ofiarowa­nia swojego życia za in­nych. Opowiada o kobie­tach, które to zrobiły. Są to Ifigenia i Alkestis, ale też Apolonia, która ratowała Ży­dów w czasie II wojny.

Dotychczasowe spektakle Warlikowskiego były zazwyczaj inscenizacjami kon­kretnych tytułów. Wystawiał dramaty Szekspira od "Poskromienia złośnicy" po "Burzę", "Oczyszczonych" Sarah Kane, "Kruma" Hanocha Levina czy "Anioły w Ameryce" Tony'ego Kushnera. W sce­nariuszu "(A)pollonii", nad którym praco­wał wspólnie z Jackiem Poniedziałkiem i Piotrem Gruszczyńskim, łączy bardzo różne teksty: Ajschylosa, Eurypidesa, Joh­na Maxwella Coetzeego, Jonathana Littella i wreszcie Hanny Krall. Wśród utwo­rów, które znalazły się na tej liście, są też "Bociany" Hansa Christiana Andersena czy wiersz Andrzeja Czajkowskiego "Ma­mo, gdzie jesteś?".

- Dramaty Eurypidesa i Ajschylosa niespodziewanie zrymowały się z opowia­daniem Hanny Krall o Apolonii Machczyńskiej. Historie Ifigenii, Alkestis, Apolonii mówią coś bardzo istotnego o nas, Pola­kach, naszych lękach. Ten perfidny eks­peryment sprowokowany przez bogów greckich trwa nadal - mówił Krzysztof Warlikowski kilka dni temu podczas spot­kania w Gazeta Cafe.

Historię Apolonii poznajemy z punktu widzenia Rywki, Żydówki, która dzięki niej przeżyła, i syna Sławka, który odbiera w imieniu matki medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. - Ale czy te ofiarowa­nia nie powinny budzić wątpliwości? A je­śli jedno ofiarowanie pociąga za sobą in­ne? A jak my byśmy zachowali się w takiej sytuacji? - zastanawia się reżyser.

"(A)pollonia" to pierwsza premiera Nowego Teatru - nowej sceny Krzyszto­fa Warlikowskiego. W siedzibie Nowego na Mokotowie nie da się jeszcze grać. Dla­tego spektakl będzie pokazywany gościnnie na scenie w Centrum Kulturalnym w dawnej Fabryce Wódek "Koneser".

A już za dwa miesiące "(A)pollonię" zobaczą widzowie festiwalu w Awinionie. Spektakl powstaje w koprodukcji z aż pię­cioma teatrami: Starym z Krakowa, The­atre National de Chaillot w Paryżu, Theatre Royal de la Monnaie w Brukseli, Theatre de la Place w Liege, Comedie de Geneve-Centre Dramatique i Festival d'Avignon i Wiener Festwochen. Tym większe są ocze­kiwania.