Artykuły

Najnowsza premiera Teatru Polskiego okraszona została plakatem. Sztukę Ibsena charakteryzuje portret mężczyzny, którego twarz przesiania balansująca w przestrzeni krwista postać.

AGATA SARACZYŃSKA: Czy ten plakat to powrót do dobrego zwyczaju, kiedy wydarzenia kulturalne zapowiadały dzieła plastyków?

JACEK DĄBROWSKI (właściciel galerii plakatu przy ul. Więziennej): Zamierzam wskrzesić naszą tradycję, dzięki której polska szkoła plakatu poszczycić się może świetnymi pracami. Podpisałem umowę z Teatrem Polskim, która daje mi prawo wydawania plakatów do ich premier.

AS: Gdzie w tym tkwi biznes?

JD: Nie ma go. To raczej fanaberia. Część nakładu przejmuje teatr, część zwyczajowo trafi do Muzeum Plakatu w Wilanowie, reszta zostaje w gestii REPLA Sp. z o.o. I one właśnie będą sprzedawane w mojej galerii plakatu przy ul. Igielnej. Jednak na wielki zysk nie liczę.

AS: Których grafików zaprosił Pan do współpracy?

JD: Szczerze mówiąc, nie miałem kłopotów z pozyskaniem autorów. Jestem po słowie z Wałkuskim, jednak ten plakat zrobił Wiktor Sadowski, i to w tydzień.

AS: Ile wziął za projekt?

JD: To tajemnica handlowa. Poniżej 4 tys. złotych. Nie zapominajmy jednak, że mówimy o plakatowej ekstraklasie.

AS: Nie chciał Pan zaprosić do współpracy wrocławian? Przecież mamy na miejscu kilku wybitnych autorów?

JD: Moja galeryjka już trochę działa, a oni się w niej nie pojawili. Nie chcę narzucać kontaktów, liczę, że się znajdziemy.

AS: Dlaczego na plakacie występuje Jan Gabriel Borkman, skoro w repertuarze czytamy o Johnie?

JD: To spolszczenie imienia wynika z tekstu. W spektaklu aktorzy tak się właśnie do siebie zwracają, myślę, że trudno im wymówić norweskie brzmienie imienia John, któremu daleko do wersji angielskiej.

AS: Ile kosztuje jeden egzemplarz plastycznego Borkmana?

JD: Niedrogo, tylko 20 złotych, bo jest to wydawnictwo własne. Nie jest to egzemplarz kolekcjonerski, te będą dopiero po wyczerpaniu nakładu. Wtedy może kosztować nawet sto razy tyle. Można rzec, że to dobra inwestycja na przyszłość...