Oczyszczająca moc ognia
"Odlot II" Teatru Ognia i Papieru w reż. Grzegorza Kwiecińskiego na XV MFT Malta w Poznaniu. Recenzja Leszka Karczewskiego w Gazecie Wyborczej - Poznań.
Teatru Ognia i Papieru pokazany nad maltańskim jeziorem.
Płonęły kolejne pasy materii, elementy papierowych konstrukcji. Obracające się wiatraki sypały iskrami. Blisko widzów - czasem na granicy ryzyka. I blisko wody.
Jak Grzegorzowi Kwiecińskiemu grało się w tak "niefengshuicznej" przestrzeni, jaką jest dla ognia brzeg maltańskiego jeziora? - Jesteśmy oswojeni z wodą - śmieje się twórca. - To dobrze, że na tafli wody robiły się bliki. Podobnie dzieje się, kiedy gramy na brukowanych rynkach, na kostce zmoczonej deszczem. Odbijający się ogień dopisujemy do przedstawienia. Kontekst jest bardzo ważny. W 1997 r. graliśmy w Toruniu, dzień po żałobie narodowej z powodu ogólnopolskiej powodzi, w ulewie. Specjalnie zaimpregnowałem materiały, żeby się paliło. Nie był to wspaniały ogień, ale przetrzymaliśmy deszcz. Dostaliśmy wspaniałe recenzje - dopowiada Kwieciński.
Katastroficzną wizję "Odlotu II" zamyka dziecko, wychodzące na zgliszcza z kolorową piłką. Chociaż obraz przedszkolnej igraszki naznaczony jest melancholią, chociaż dziecko ucieka, kuląc się przed zagrażającą mu muzyką, spektakl przynosi wiarę w oczyszczającą moc ognia. I w życie, jakie po nim nastanie.
Niektórzy widzowie, urzeczeni ciepłem i światłem, pytali o sens przedstawienia. A czy w działaniach Teatru Ognia i Papieru chodzi o sens? Ogień w "Odlocie II" przekracza granicę estetyki. Nie jest użyty jako eleganckie pochodnie, kunsztowne race itd. Wymyka się spod kontroli i po prostu płonie. Fascynuje - bo Kwieciński uwalnia żywioł ognia.
"Odlot II" Teatru Ognia i Papieru. Reżyseria Grzegorz Kwieciński. Malta - kąpielisko.
