Wątpliwy festiwal
1 lipca 1951 - Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych - plon konkursu dramatycznego ogłoszonego przez Departament Twórczości Artystycznej Ministerstwa Kultury i Sztuki. Za najwybitniejsze realizacje uznano: "Zwykłą sprawę" {#au#1236}Tarna{/#} (Teatr Współczesny w Warszawie, reż. E. Axer), "Zwycięstwo" {#au#1847}Warmińskiego{/#} (Teatr Nowy w Łodzi, reż. autor), "W Błędomierzu" {#au#561}Iwaszkiewicza{/#}, "Wczoraj i przedwczoraj" {#au#79}Maliszewskiego{/#} (Państwowe Teatry Dramatyczne w Krakowie, reż. I. Babel, J. Kaliszewski), "Trzeba było iskry" Pasternaka (Teatr Kameralny w Warszawie, reż. L. Zamkow).
"Wydaje się, że - w przeciwieństwie do słusznej idei konkursu dramatycznego - Festiwal był pomysłem już w samym założeniu budzącym pewne wątpliwości. Czymże bowiem na ogół są "festiwale"? Prezentacją najcenniejszych wartości w danym zakresie, opartą na jakimś bogactwie rozporządzalnego materiału, na możliwie dużym zasobie określonych dzieł. Możność wyboru, selekcji z tego zasobu, jest istotną cechą pojęcia "festiwalu". Tę cechę miały nasze dwa poprzednie festiwale: szekspirowski i sztuk rosyjsko-radzieckich. Tej cechy nie mogła mieć impreza oparta na szeroko zaczerpniętych i pobłażliwie ocenionych pierwszych próbach nowej dramaturgii oraz obejmująca swym programem cały w ten sposób zakwalifikowany materiał. (Leon Kruczkowski: "Po Festiwalu Polskich Sztuk współczesnych", "Dialog" 1974 nr 1).
