Trudny temat
"Król Maciuś I" w reż. Marka Ciunela w Teatrze Animacji w Poznaniu. Pisze Olgierd Błażewicz w Głosie Wielkopolskim.
Teatr Animacji ma swój własny łatwo rozpoznawalny styl i charakter. I przyzwyczaił nas do swych kabaretem podszytych aktorskich spektakli dla najmłodszych, nawiązujących do tradycji teatru lalek, budowanych na plastyce, baśni oraz bardziej problemowych, ale powściągliwych inscenizacyjnie przedstawień dla młodzieży szkolnej.
Najnowszy, premierowy "Król Maciuś Pierwszy" według Janusza Korczaka nie mieści się w żadnym z tych nurtów. Jest inny, bardziej epicki i rozbudowany scenicznie z wykorzystaniem obcych dotychczas tej scenie środków i technik filmowych. A wyreżyserowany został przez jednego z czołowych młodych reżyserów nowej fali - Marka Ciunela i w poetyce tego nowego multimedialnego teatru, który na tej scenie wydaje się jednak ciałem obcym. "Król Maciuś Pierwszy" z powieści Janusza Korczaka to oświeceniowa utopia i przypowieść filozoficzna o trudnych doświadczeniach dziecka w świecie dorosłych i o poczuciu odpowiedzialności Oto ośmioletni chłopiec zostaje królem, chce dobrze, upomina się o prawa dzieci, ale mu się nie udaje. Adaptacja sceniczna powieści Janusza Korczaka przede wszystkim wymaga innej niż na premierze, nie składającej się z osób dorosłych i małych dzieci, publiczności. Dla dorosłych treści te były bowiem zbyt naiwne, a dla dzieci z kolei zbyt skomplikowane i trudne.
Przedstawienie składa się z trzech części. Pierwsza jest bardzo statyczną druga nieporównanie bardziej efektowną ale chwilami nie na temat, dopiero trzecią która rozgrywa się w parlamencie dziecięcym i posługuje się filmem i reportażem z ulicy jest naprawdę interesująca Także poprzez swoje satyryczne odniesienia do naszego, tak bardzo przypominającego korczakowski parlament dziecięcy, Sejmu.
