Artykuły

Samouk, pisarz, scenarzysta, z zawodu kamieniarza, o którym do dzisiaj właściwie nie wiadomo, kiedy się urodził. W metryce miał wpisaną datę 31 listopada. - Jeden dzień w tą, jeden dzień w tamtą, co za różnica - mówił JAN HIMILSBACH.

Był niezwykle barwną postacią warszawskiego świata artystycznego. Stworzył niezapomniany filmowy duet ze swoim przyjacielem Zdzisławem Maklakiewiczem. Razem zagrali w kultowym filmie "Rejs" Marka Piwowskiego. W karierze aktorskiej grywał zwykle, z nielicznymi wyjątkami, krótkie epizody w filmach z lat 70. i 80. - m.in. w komediach "Nie ma róży bez ognia" i "Brunet wieczorową porą".

Był autorem i bohaterem charakterystycznych, zazwyczaj niecenzuralnych anegdot oraz powiedzonek. W jego życiu prawda mieszała się z fikcją. Udzielił wielu wywiadów prasowych, w których celowo mylił fakty ze swojego życiorysu.

"A w filmie polskim, proszę pana, nuda"

Pochodził z biednej rodziny. Dorastał w otoczeniu ludzi z marginesu - ich właśnie utrwalał później w opowiadaniach i takie role zazwyczaj powierzano mu w filmach.

Po raz pierwszy Himilsbach zagrał w "Rejsie". Widzowie z pewnością pamiętają jeden z kultowych dialogów o kinie i teatrze pomiędzy nim a Maklakiewiczem, w którym ten drugi tak mówi:

- A w filmie polskim, proszę pana, to jest tak: nuda... Nic się nie dzieje, proszę pana. Nic. Taka, proszę pana... Dialogi niedobre... Bardzo niedobre dialogi są. W ogóle brak akcji jest. Nic się nie dzieje.

Kamieniarz z duszą artysty

Był znany z niekonwencjonalnego stylu życia. Mówił prosto i dosadnie, dużo pił, siebie i całe swoje życie traktował z dystansem i przymrużeniem oka. Himilsbach był też autorem bądź współautorem scenariuszy do filmów: "Party przy świecach", "Zabawa w chowanego" czy "Wniebowzięci".

W 1959 roku debiutował jako prozaik. Na koncie miał trzy tomy opowiadań: "Monidło", "Przepychanka" i "Łzy sołtysa".

Jan Himilsbach zmarł 11 listopada 1988 r. w wieku 57 lat. Mówiono o nim, że ten kamieniarz z zawodu miał duszę bardziej artystyczną niż niejeden artysta.