XXXII Sztama w Olecku. "Żywoty świętych osiedlowych"
"Żywoty świętych osiedlowych" Teatru Ad Spectatores z Wrocławia na XXXII Festiwalu Sztama w Olecku. Pisze Artur Mrozowski w portalu iolecko.com
Bóg świat stworzył. Świat jest obliczem Boga. Jaki Bóg taki świat.
W spektaklu "Żywoty świętych osiedlowych" Bóg lichy jest i pokręcony. Bóg z cementowej gruchy, świat stworzył równie cementowy.
Wylegujemy się na dachu wieżowca. Kanikuła, słoneczko, leżaczki. Las telewizyjnych anten imituje realny park. Toczą się rozmowy. O sensie. O tym jak beton przełamać, jak w martwość, życie tchnąć, a szarości świętość nadać. O tym, w końcu jak hagiografię stworzyć. Łatwo nie będzie, ale osiedlowy komitet sposób wynajdzie. Na czele krucjaty Pan Egon stanie, Apolonia, Kunerta. Wszyscy święci osiedlowi, których nie brak w cementowej świątyni. W końcu jeśli Bóg jest cementowy, to i święci mogą być także.
Historia to pełna postaci tragicznych, niejednoznacznych, choć świętych w swej doniosłości. Historia przez jedną aktorkę opowiedziana. Monodram, lecz znacznie poza ramy schematu wykraczający. Schemat wręcz drwiąco niszczący. Bo monodram wielością postaci wypełnionych. Pełnokrwistych, wyrazistych, dookreślonych. Choć w jednej osobie kruchej Agaty Kucińskiej zamkniętych. Jak tyle różnych doświadczeń w jednej osobie pomieścić można?
Piękny to świat teatralny, bogaty, urozmaicony, wielkość teatralnej wyobraźni czczący. Choć zbudowany z oszczędnych gestów, rekwizytów paru, prostych teatralnych środków. Mimo to, niemal od początku czujemy się członkami blokowej społeczności. Przemierzamy betonowe ścieżki, podziwiamy dumne betonowe krajobrazy, prażymy się w słońcu na betonowym dachu, modlimy się w betonowym konfesjonale. Zbetonowani jak bohaterowie. Ale czy tak jak oni święci?I gdy Głos Boga dociera do nas "z wysokości", to wiemy że Głos Boga mówi także do nas. I obiecujemy sobie, że miast gniew w prywatnych słoikach trzymać, pójdziemy "puszczać balony".
