Artykuły

Witaj, oprowadzę Cię po świecie opery, tylko... jesteś bardzo młodym, a więc pewnie i żywiołowym człowiekiem, a my mamy już ponad 400 lat - tak zaczyna się historia, a właściwie połączona z opowiadaniem historii opery zabawa na stronie operalnia.pl

Zaczynam od karmienia tenora. Bo śpiewał słabym, cienkim głosem? Nie, to wcale nie jest zabawa kąśliwych krytyków. To rozrywka przypominająca czasy mojego dzieciństwa, kiedy podobne, nieskomplikowane gry poznawałem na najnowszych wówczas, a dziś archaicznym komputerze Atari mojego kuzyna.

I choć mój redakcyjny komputer trochę się wiesza, w końcu się udaje. Śpiewak najedzony. I na szczęście nie tyje, jak niegdyś najsłynniejszy tenor świata Luciano Pavarotti. Ale przecież nie może, bo to gra edukacyjna. Do karmienia mamy tylko zdrowe maliny.

Idę do "Operowej garderoby". Ale tu szybko się okazuje, że lekcję opery trzeba było zaczął od początku, czyli od podzielonej na epoki animowanej historii. I zapamiętać cechy charakterystyczne danych okresów, bo kiedy w garderobie źle dopasowałem elementy stroju tenora bądź operowej primadonny, usłyszałem: "O, nie ta melodia!".

Pomysłodawcą i administratorem strony www.operalnia.pl jest Małopolskie Centrum Kultury "Sokół" w Nowym Sączu, które na realizację tego projektu otrzymało wsparcie z Europejskiego Funduszu Rozwoju Społecznego, przyznawanego w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego.

Strona powstała głównie z myślą o dzieciach i młodzieży. Bo to przecież dla nich, obok animowanej historii opery, przeznaczone są gry, a także multimedialne, "operowe" oczywiście tapety, które można ściągnąć na komputer czy komórkę.

- Przekazy teatrów operowych są dziś bardzo koturnowe, z zadęciem, i kompletnie nie trafiają do młodzieży. Pewnie dlatego młoda publiczność operowa coraz bardziej się starzeje. Pomyślałam więc, że może właśnie za pośrednictwem internetu, w formule komiksu i gier komputerowych uda się znów przekonać młodych ludzi do opery. Operalnię przetestowały dzieci naszych przyjaciół i bardzo się spodobało - mówi Liliana Olech, autorka projektu.

Ale operalnia to projekt nie tylko dla dzieci. Sam z wielką przyjemnością odkryłem i przesłuchałem bibliotekę, w której archiwach znajduje się ponad dwadzieścia fragmentów (mam nadzieję, że wkrótce będzie ich więcej) najpopularniejszych oper: od barokowego "Orfeusza" Claudia Monteverdiego, przez "Wesele Figara" i "Czarodziejski flet" Wolfganga Amadeusa Mozarta, po "Traviatę" Giuseppe Verdiego i "Carmen" Georges'a Bizeta.

Na operalni jest też strona "dla profesjonalistów", gdzie znajdziemy większą i poważniejszą historię opery, a także informacje o międzynarodowej organizacji Opera Europa, zrzeszającej największe teatry i festiwale operowe, do których MCK, będąc organizatorem Międzynarodowego Festiwalu i Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari, również należy.

Operalnia ma ponadto słownik wyjaśniający nieskomplikowanym językiem operowe terminy. Na przykład "alt" - to rodzaj głosu ludzkiego niższy od sopranu i mezzosopranu. A obok nazwiska polskich śpiewaczek - Ewy Podleś i Jadwigi Rappe - dysponujących właśnie tym rodzajem głosu.

Cieszę się, że operalnia nie poszła w ślady współczesnym gier komputerowych i nienawidzące konkurencji operowe diwy bądź współzawodniczący o najlepsze role śpiewacy nie strzelają do siebie z shotgunów. Szkoda tylko, że obok zabawy z ciuchami i malinkami nie ma tu na przykład ścigających się swoimi rajdowymi samochodami tenorów. A może oni mają już tylko swoich szoferów?