Przez film do teatru
Rozmowa z MAŁGORZATĄ ANNĄ SIUDĄ, która debiutuje jako reżyser, wystawiając "Czaszkę z Connemara" w Lubuskim Teatrze
- W jaki sposób rodowita bielszczanka, absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie trafiła do Zielonej Góry?
- Śladem rodziny... Babcia Marty Artymiak (aktorki Lubuskiego Teatru - dop. D. P.) i mój tata są rodzeństwem, a ja - ciocią Marty. Rok temu przyjechałam tu, obejrzałam kilka przedstawień, m.in. "Powrót" J. Łukosza na Scenie Młodych Reżyserów. Zobaczyłam na scenie aktorów, którzy mnie zainteresowali. Pomyślałam: chciałabym z nimi pracować. Jestem bardzo wdzięczna Andrzejowi Buckowi, że dał mi taką szansę.
- Przyszła pani ze sztuką McDonagha?
- Przyszłam z kilkoma propozycjami, m.in. z "Makbetem". To sztuka, która za mną chodzi, która mi się śni. Nie wiedziałam, że jest już w planach. Dyrektor Buck zaproponował mi "Czaszkę"...
- Reżyserski debiut to - prócz początku zawodowej drogi - także ukoronowanie marzeń. Pamięta pani, kiedy po raz pierwszy pomyślała o tym, żeby zostać reżyserem?
- Miałam 14 lat, marząc o reżyserii. Ale filmowej. W moim rodzinnym mieście, Bielsku-Białej bardzo wcześnie trafiłam na osoby, które pozwoliły mi poznać inny świat. Myślę o kręgu DKF. W Bielsku były dwa dyskusyjne kluby filmowe o bardzo bogatych tradycjach. Przez jakiś czas kierowałam jednym z nich. Mogę powiedzieć, że do teatru - później było pięć lat w teatrze Heliotrop - trafiłam przez film. Od którego się zresztą całkiem nie odżegnuję.
- Jaki teatr chciałaby pani uprawiać? Jaki jest pani najbliższy?
- Taki, który interesuje ludzi - mówi o rzeczach uniwersalnych: miłości, przyjaźni, nienawiści. A mówić o nich można zarówno językiem Szekspira, jak i McDonagha.
- Dziękuję.
MAŁGORZATA ANNA SIUDA
Pochodzi z Bielska-Białej. Po kulturoznawstwie na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach podjęła studia w Akademii Teatralnej w Warszawie. Polska prapremiera "Czaszki z Connemara" - tej niedzieli, o 18.00 na Scenie Młodych Reżyserów Lubuskiego Teatru - będzie jej debiutem reżyserskim.
